Curriculum Vitae Biografie Producten _________ Weblog Genre Onderwerp _________ Links Contact Fotogalerij Archief 2008 2007 december06 november06 juni-okt06 mei06 jan-apr06 december05 november05 oktober05 september05 augustus 05 juli 2005 juni 2005 mei 2005 boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven boven Op deze pagina staan bespiegelingen, commentaren en columns van Stephan Kraan. De stukjes kunnen overal over gaan en zijn geordend op datum: het nieuwste staat bovenaan. •Coverstory•Stropdas Af•Semaine du Golfe•Hiswa Klassieke Schepen•Sporten•Klassieke Schepen gaat door!•Afscheid AmsterdamFM•Machtig Mooie Beurs Klassieke Schepen•Nieuwe Regenboog•SBS Australie•VIP Telegraaf•Halverwege•Zitten uit Overtuiging•Nee Bedankt!•30 jaar bedankt•Programma•Uitnodiging•Persbericht•Dienstweigeraar achter Tralies•Totaalweigeren in beeld•Muzieksentiment •VIP •Modern communiceren •Opnieuw 1 juli 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Coverstory Voor het zomernummer van de Spiegel der Zeilvaart, vroeg de eindredactie mij een verhaal te schrijven bij het fotoverslag over de Semaine du Golfe. Zelf was ik betrokken bij de organisatie van het Nederlands Dorp in Vannes, maar had niet gevaren. Een uitdaging met als resultaat onderstaand verhaal, dat meteen de coverstory bleek. “Nederlandse vloot bij Semaine du Golfe 2013”"Nog nooit zoiets meegemaakt. Ik krijg het niet uit mijn hoofd" "Het water is onbeschrijfelijk. Het bobbelt, kolkt en maakt plotselinge golfen. In de engtes vormt het een soort wildwaterbaan. Het ene moment heb je golven van een halve meter, het volgende moment een golfveld met spitse puntjes waar het water rechtop staat." Richard Bormans komt een maand na de Semaine du Golfe nog woorden te kort. "Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt; ik krijg het niet uit mijn hoofd. Die Golfe du Mor Bihan is voor Nederlandse begrippen een ongekend gebied met fantastische uitzichten, groot water, stroomengtes, eilandjes met mooie begroeide oevers en baaien met karakteristieke Bretonse dorpjes. Het getijdenwater en snelle stroomversnellingen maken het tot een uitdagend en magnifiek watersportgebied." lees verder 1 mei 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. In maart was tijdens de Hiswa de presentatie van de overgang van Beurs Klassieke Schepen naar deze grootste watersportbeurs van Nederland. Als beursjournalist mocht ik de spreekstalmeester zijn en onderstaand artikel voor de Spiegel der Zeilvaart schrijven. “Stropdas af!” Als Ids Boersma, directeur RAI exhibitions, bij de presentatie van de HISWA Klassieke Schepen 2014 de liefde verklaart aan het Beurs Klassieke Schepen sfeertje, roept iemand “Stropdas Af!” De goed geklede Boersma bedenkt zich niet en ontdoet zich met een zwierig gebaar resoluut van zijn stropdas. Hij krijgt de lachers op zijn hand als hij ook nog Thedo’s Urker karpoets opzet. Beter kan de essentie van de feestelijkheden op de HISWA niet weergegeven worden. De HISWA neemt het stokje van de Beurs Klassieke Schepen over van Thedo Fruithof en Wim de Bruijn, die vanwege hun leeftijd deze enorme klus niet langer kunnen klaren. lees verder 21 maart 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Semaine du Golfe Bretagne is van oudsher mijn geliefde tweede vaderland. Talloze malen mocht ik er met Liereliet op de grote maritieme festivals in Brest, Douarnenez en Paimpol optreden. Het leverde vrienden op in het mystieke stenige land met zijn prachtige natuur, ruige kust en pitoreske havenplaatsen. Ik bezocht ze vaak, de laatste jaren echter minder. Gelukkig heeft zich weer een goede aanleiding voorgedaan om de oude banden met deze keltische roots op te nemen. Het maritiem festival Semaine du Golfe, in de Golfe du Mor Bihan, heeft Nederland (de lage landen) uitgeroepen tot eregast. Zoals op alle festivals van deze soort is Thedo Fruithof aangezocht om het Nederlands deel te organiseren. Persoonlijk ken ik het festival alleen van de enthoustiaste organisatoren die jaarlijks op de Beurs Klassieke Schepen hun baai promoten met een grote borrel met oesters. Helaas kon ik nooit de tijd vrijmaken om te gaan. Dit jaar is alles anders. Samen met Karen Meirik in Bretagne help ik Thedo met de organisatie van een Nederlands dorp in Vannes en het transport van 25 Nederlandse klassieke schepen over de weg. Mijn taak is vooral veel teksten te schrijven. (zie de facebookpagina) Op 21 maart waren we in Vannes voor overleg ter plekke en een formele presentatie in het Hotel de Ville. Maritiem festival de Semaine du Golfe in Bretagne, Frankrijk. Van 6 tot 12 mei 2013 varen meer dan 1100 grote en kleine schepen in de Golfe du Morbihan, een binnenzee zo groot als het IJsselmeer met tientallen prachtige eilandjes. De stad Vannes is het kloppend hart van dit festival met feesten in 16 gemeenten. De Lage Landen zijn dit jaar de eregast van het tweejaarlijks spektakel. Er komen ten minste vijftig schepen uit de lage landen, waarvan vele tot het traditionele Varend Erfgoed behoren. In de haven van Vannes komt een Lage Landen dorp met exposities, botenbouw, maritieme ambachten, muziek en typische lekkernijen. Daarnaast is er voor jong en oud een uitgebreid activiteitenprogramma met films, workshops en een nachtelijke botenparade. 7 maart 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Hiswa Klassieke Schepen Tijdens de Hiswa 2013, begin maart, reageerde menig bezoeker verrast toen ze tussen de dure jachten en snelle motorboten, een groepje klassiek getuigde scheepjes zag staan. Een Fries jacht, twee veldschuiten, een catboat en een tjotter. Op 7 maart werd duidelijk waarom dit prachtig varend erfgoed er stond. Voor 200 genodigden presenteerden Thedo Fruithof en Wim de Bruijn het nieuws dat hun Beurs Klassieke Schepen in de huidige vorm zou ophouden te bestaan. De volgende Beurs Klassieke Schepen heet Hiswa Klassieke Schepen en is in maart 2014 in de RAI. Net als voor de Beurs Klassieke Schepen deed ik namens Thedo en Wim de publiciteitsteksten en verscheen onderstaand persbericht in heel veel media. Ik mocht bij de feestelijke bijeenkomst als spreekstalmeester fungeren en een lied zingen. Namens de HISWA waren Ids Boersma en Joost Ringeling aanwezig en gevieren hesen ze een banier met de aankondiging van de nieuwe oude beurs klassiek. Volgend jaar krijgt het varend erfgoed een complete hal ter beschikking. Hiswa neemt de Beurs Klassieke Schepen over De Beurs Klassieke Schepen gaat samenwerken met de HISWA Amsterdam Boat Show. Onder de naam HISWA Klassieke Schepen maakt de traditionele Nederlandse scheepvaart vanaf 2014 deel uit van deze grootste botenbeurs van Nederland. De HISWA krijgt hiermee het breedste aanbod van schepen en scheepsbenodigdheden. De Beurs Klassieke Schepen maakt een grote stap richting verdere professionalisering en krijgt een bereik van circa acht keer zoveel bezoekers als in het huidige format. Voor beide organisaties is sprake van een win-win situatie. De Beurs Klassieke Schepen is in de 16 jaar van haar bestaan uitgegroeid tot de grootste en meest uitgebreide beurs voor liefhebbers en eigenaren van de traditionele Hollandse vloot. De laatste jaren was de Beurs Klassieke Schepen begin november op de Gependam van Enkhuizen en trok gemiddeld 5000 bezoekers. Hoog was de waardering voor de 160 exposanten en 80 schepen temidden van de kenmerkende sfeer van hout en ijzer, van teer en touw, van oude lijnen en bruine zeilen. Maar deze gezellige beurs groeide uit zijn jas en was na al die jaren toe aan de vernieuwingsslag. Die is gevonden in de samenwerking met de HISWA. De HISWA Amsterdam Boat Show in de Amsterdamse RAI is met 300 exposanten, vele boten en circa 40.000 bezoekers vele malen groter dan de Beurs Klassiek Schepen. Het enorme aanbod ontbeerde tot dusver grotendeels de verbinding tussen de moderne jachten en sloepen met het rijke maritieme verleden van Nederland zoals de Beurs Klassieke Schepen die biedt. Daarom is de samenwerking ook een echte verrijking en verbetering. Het onderhoud en behoud van de ongeveer 5000 geregistreerde monumentale klassieke schepen vergt bijzondere materialen, kennis en vaardigheden. En daarvan heeft de HISWA Klassieke Schepen vanaf volgend jaar de grootste verzameling onder één dak. Thedo Fruithof en Wim de Bruijn willen alle exposanten, vrijwilligers en bezoekers van de 16 afleveringen van de Beurs Klassieke Schepen van harte bedanken voor de fantastische jaren van samenwerking en inspiratie. Zij hebben er vertrouwen in dat door de samenwerking met de HISWA, de toekomst voor de Klassieke Schepen gewaarborgd is. Zij denken dat de HISWA Klassieke Schepen een nieuwe dynamiek en sfeer gaat krijgen, waar iedereen zich thuis voelt. Tot ziens in maart 2014 op de HISWA Klassieke Schepen in Amsterdam RAI! 7 oktober 2012 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Sporten In geen jaren heb ik gesport. De laatste korte oprisping dateert van een jaar of 6 geleden toen ik in korte tijd zoveel van mijn spieren eiste dat het niet goed kon gaan. Een hartnekkige blessure was het gevolg; alle inspanningen voor niets. Ik zag voor mezelf veel redelijke argumenten om nooit meer te sporten. Bewegingsloos worden mensen immers ook oud en de baas is er blij mee want blessures heb je niet meer. Bovendien heb ik een fietsend beroep en ben ik goed op gewicht. Zo wist er nog wel een paar. Sporten is onzin. Tot mijn eigen verbazing verandert mijn weerstand dit jaar in enthousiasme. In februari provoceert het natuurijs mij zodanig dat ik het schaatsen niet kan laten. Schaatsen, eens een passie, wilde ik ook niet meer. Het is alleen leuk als je het goed kan en dan het liefst op sloten en plassen. Op de baan is het druk en vallen een groot risico. Maar nu bleven sloten en plassen wat langer bevroren en ik probeerde toch maar eens mijn bejaarde noren. Ik kon het nog wel een beetje en soms, heel kort, lukte het om dat gevoel van vliegen te krijgen. Een week lang schaatste ik bijna elke dag. Het kleine beetje conditie dat ik opbouwde, wilde ik niet kwijt en zo keen ik stiekem of mijn oude hardloopschoenen nog pasten. Dat deden ze. Heel langzaam bouwde ik mijn longcapaciteit, spiermassa en conditie op. Zoals vaak met mij, ging mijn enthousiasme mettertijd over in licht fanatisme. En daar zit ik nu ongeveer. Twee weken geleden liep ik overmoedig de Dam-tot-Damloop 10 EM (16,1 km) in 1.32, niet slecht voor een beginnende amateur van boven de 50. Ik overleefde blessurevrij. De week erna stond ik voor het eerst van mijn leven op een atletiekbaan, de baan van AV'23. En voor het eerst sinds mijn 18e train ik weer in groepsverband op een verlicht sportveld. Dat is heel gek als je het 35 jaar niet gedaan hebt. Gelukkig is het een erg gastvrije club zonder strenge regels. Of het er echt van komt, dat lidmaatschap,is nog niet zeker. Maar de kans na vandaag wel groter: 10 km in 50 minuten bij de Sloterplasloop, dat motiveert. Maar waar moet ik zo langzamerhand met al die vaantjes en medailles heen? 5 oktober 2012 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Klassieke Schepen gaan door! Dit jaar is er voor de zestiende keer Klassieke Schepen. De beurs voor eigenaren en liefhebbers van varende monumenten tot de zogenaamde 'spirit tot traditions' is inmiddels net zo'n klassieker als haar onderwerp. Iedereen kent het evenement dat dit jaar van vrijdag 2 november tot en met zondag 4 november op en rond de Gependam in Enkhuizen plaats vindt. De enorme hoeveelheid en diversiteit van exploitanten, de bijzondere schepen en verrassende atmosfeer trekken jaarlijks meer publiek. De Beurs Klassieke Schepen is de traditionele afsluiting van het vaarseizoen waar ons maritieme verleden telkens opnieuw een uitdagende toekomst blijkt te hebben. Het thema is Klassieke Schepen Gaan Door! Daarbij is er veel aandacht voor de overdracht van kennis en vakmanschap. Van de mooi gerestaureerde Klassieke Schepen langs de kades zijn vaak gered van de ondergang. Gered uit handen van slopers of gered van een wegkwijnend bestaan in een slootje achteraf. Dat soort reddingsacties zijn steeds minder vaak nodig, want we zijn ons veel meer bewust van de cultuurhistorische waarde van oude schepen. De nadruk ligt op onderhoud en verduurzamen. Er komen wel nieuwe boten op de beurs. Was het zestien jaar geleden ondenkbaar dat polyester jachten tot de klassieken behoorden, nu zijn de 'polyclassics ' ook vertegenwoordigd op de beurs naast natuurlijk botters, tjotters of tjalken. Echt nieuwe schepen zijn er ook, maar dan gebouwd naar de geest van oude scheepstypes, de spirit of tradition. De beurs Klassieke Schepen is er voor iedereen die houdt van de sfeer op en rond de kades in oude havens. De beurs is er voor de particuliere eigenaar als voor professionals, zoals de schippers in de chartervaart. Het is het platform waar onderdelen, materialen, kleding, boeken en miniaturen te vinden zijn naast botenmakelaars, scheepsarchitecten, werven, houtwerkers en zeilmakers. Er zijn verenigingen en stichtingen tot behoud van scheepstypes, museumhavens, evenementen of ambitieuze projecten zich presenteren. Er zijn films, lezingen, vaksymposia, muziekvoorstellingen en gerookte vissen. En dan natuurlijk de schepen; van kotters tot 8-meters, Wieringer Aken tot koftjalken of sleepboten tot lemsteraken. U bent het eerste weekend van november van harte welkom in Enkhuizen. De Gependam is comfortabel bereikbaar met de trein. Met de auto vaart u vanaf de parkeerplaats per veerboot tot het expositieterrein. Toegang volwassenen € 10, jeugd van 4 -17 jaar € 6 en tot 4 jaar gratis. 25 november 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Afscheid van AmsterdamFM Het is zo ver. Mijn laatste uur AmsterdamFM is aanstaande. Na 5 jaar Kunst en Cultuur radio maken vanuit de fantastische OBA, stopt mijn werk voor de mooiste zender van de hoofdstad. Ik ben verschrikkelijk dankbaar dat ik namens AmsterdamFM het werk als eindverantwoordelijke voor zoveel uur live Kunst en Cultuur Radio heb mogen doen. Ik heb waanzinnig veel geleerd en heb prachtige en onvergetelijke staaltjes van radio mee mogen maken. Daarnaast de transformatie van een minimale uitzendkit in een kast van de kantine van de OBA aan de Prinsengracht tot de full prof studio op de 4e verdieping. De samenwerking met de OBA was altijd fantastisch. Natuurlijk met directeur Hans van Velzen die AmsterdamFM en mij persoonlijk zoveel kans op ontplooiing bood. Maar ook de mensen van de backoffice, de MID, de frontoffice, ODE Congres, de beveiliging, de technici en beheer. Iedereen was altijd bereid om voor ieder groot en klein probleem een oplossing te verzorgen. Vaste waarden waren al die jaren ook Leo Willemse, Lex Meijer en Metha Molenaar met hun eindeloze directe input bij de uitzendingen. De laatste jaren kregen we nieuwe collega's in de vorm van OBA-Live, wat een boost gaf dat aan de professionaliteit van AmsterdamFM. Rina Bedankt! Van alles wat ik gedaan heb, staat voor mij het samenwerken met de redacties en de technici bovenaan. Fantastisch om te zien hoe nieuwe mensen telkens weer uitgroeiden tot allround radiojournalisten die alsmaar nieuwe uitdagingen aangingen en veelal met tomeloze energie al hun vrije tijd voor de zender gaven. En wie hebben we niet aan tafel gehad? Het waren duizenden gasten uit alle culturele uithoeken en honderden muzikale acts. Mijn vaste steun en toeverlaat bij AmsterdamFM was collega en vriend, hoofdredacteur Jan Huisman met wie ik honderden uren over onze radio gesproken heb. Deze opsomming is natuurlijk op alle fronten onvolledig en voel je niet gepasseerd als je er niet bij staat. Ik heb een geweldige tijd gehad en iedereen die erbij was, weet waarom. Toch is de tijd gekomen om weer nieuwe wegen in te slaan. Ik weet nog niet welke maar wat ik wel weet, is dat komende dinsdag 29/11 tussen 4 en 5 de laatste Muziekplaneet is. Het is meteen mijn laatste uur AmsterdamFM. Om dat te vieren is er na afloop een drankje voor wie het met me mee wil vieren. Natuurlijk op de 4e verdieping van de OBA. En natuurlijk blijf ik in Amsterdam en in de buurt van de OBA. We zien elkaar wel weer. 3 november 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Machtig mooie 15e Beurs Klassieke Schepen De weergoden hadden duidelijk het beste voor met de jubileumeditie van de Beurs Klassieke Schepen. Droog, zonnig, lekker windje; het leek wel een voorjaarsbeurs. Dat was te merken aan de optimistische vrolijke sfeer en aan de drukte op de Gependam. De bezoekersaantallen waren nooit zo hoog. Met 5300 waren er 7% meer mensen dan in 2010. De 170 standhouders en 90 schepen hadden aan belangstelling dan ook niet te klagen. De swingende opening voorspelde al een fijne beurs. De jubilarissen Thedo Fruithof en Wim de Bruijn genoten volop van een inspirerende vlotte Ronald Plasterk die de beurs opende, en van de varende cabaretier Pieter van Empelen, die een loflied op de jarige beurs zong. Marijke de Jong, winnares van de BKS-SdZ Wisseltrofee, hield een bevlogen toespraak over het belang van de kennis en overdracht van tradities en de wettelijke erkenning van varende monumenten. Vervolgens trokken drommen mensen langs de stands en de schepen. De Kamper Kogge met zijn stoere middeleeuwse uiterlijk en liederlijke verhalenvertellers was een blikvanger. Maar ook het zandscheepje, de boeiers, botters, jachten, tjalken, stoomslepers en andere plezier- en bedrijfsvaartuigen die lagen te pronken in de zon. Menigeen maakte een zeiltochtje met de zeepunter of een aak. Anderen bekeken het spektakel met een vers gerookte haring terwijl de waterscouts van De Haven driftig zaten te krabben op hun houten sloep en nieuwe zeilen naaiden. In de grote beurstent zorgde de stevige stroom babbelende bezoekers voor grijnzende gezichten van scheepsmakelaars, boekverkopers, kledinghandelaars, behoudsverenigingen, evenementenorganisaties en ambachtslieden. Wie moe was, luisterde ademloos naar de verhalen in de Leugenbank, met als hoogtepunt solozeiler Henk de Velde die uitgebreid vertelde over ontmoetingen met ijsberen, walvissen en zeecontainers tijdens zijn indrukwekkende wereldreizen. Maar ook gesprekken met bijvoorbeeld de Amerikaan Lance Lee van de Atlantic Challenge of zeilenkenner Carlos Bartos uit Alaska waren zeer de moeite waard. Het 15 jarig jubileum was de spil waar het iedere dag opnieuw om draaide. Vrijdag met een prachtig feest op de Friesland met alle standhouders en vrijwilligers die er al die jaren bij waren; zaterdag een grote receptie van de Fransen met negenhonderd oesters uit Normandië, eindeloos veel wijn en een oorkonde voor Wim de Bruijn van de Stichting Ronde en Platbodemjachten. Drie keer blies beursvader Thedo Fruithof op zijn grote schelp om een dag te openen en drie keer om een dag te sluiten. Tot de laatste minuut was het druk bij de stands en bespraken oude en nieuwe bekenden geanimeerd over de handel en wandel van de museumhavens, het register varende monumenten, of gewoon over hun bootje of dat van hun dromen. Veel te snel blies Thedo ons beursverhaaltje uit, gevolgd door het grootste applaus ooit. Machtig mooi, en zo was het. Voor meer informatie, blogs etc. www.klassieke-schepen.nl 29 oktober 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Nieuwe Regenboog Op het Java-eiland is het inwijdingsfestival van het nieuwe schip van Greenpeace begonnen. De Rainbow Warrier III ligt een week lang te pronken langs de kade. Het hoogtepunt is op 5 november als er een groot aantal artiesten optreden op het gratis festival. Gisteren was er een eerste presentatie voor genodigden inclusief rondleidingen. Het is een indrukwekkend schip, ontworpen door het maritieme architectenbureau Dijkstra en Partners. De Warrier III is 58 meter lang, 11 meter breed en zijn masten meten meer dan 50 meter hoog. Ik kan de topjes vanuit mijn huis net zien. Maar als je aan de voet van deze vreemde masten staat, geloof je meteen dat er op de zeilen een snelheid van 10 knopen wordt gehaald. Het schip is zo duurzaam mogelijk gebouwd. Er zijn zowel een electrische motor als een dieselmotor aanwezig die in een prachtig samenspel met de zeilen voor een efficiente voortstuwing van 16 knopen zorgen. De warmte van de motoren wordt hergebruikt. Aan weerskanten van het schip zijn twee actieboten bevestigd. Voor het eerst niet opblaasbaar, maar geheel van metaal. Ook hiervan zijn de motoren speciaal ontworpen en milieuvriendelijk. Op het achterdek is een helicopterdek en desnoods kan de heli opgeborgen worden in een kleine hangaar. Er kunnen 37 mensen aan boord leven. Dinsdag in Muziekplaneet praat ik uitgebreid met Rien Achterberg, actievoerder van het eerste uur. (AmsterdamFM, tussen 4 en 5 live vanaf de 4e verdieping van de OBA) Komend weekend op de Beurs Klassieke Schepen interview ik tevens Thijs Nickelsen over de techniek van het schip. Hij is van Dijkstra en Partners. 19 oktober 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. SBS Australie Volg de link en luister 15 oktober 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. VIP Telegraaf 31 mei 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Halverwege De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in de vroeger boekbinderij van gevangenis De Blokhuispoort in Leeuwarden is twee maanden onderweg. Er zijn al ongeveer 1000 bezoekers geweest, waarvan het merendeel afgelopen weekend; zondag 400! Goed, we hebben daarbij meegelift op een ander evenement maar ze waren er wel. Bekenden zag ik niet zo veel, maar dat maakte de belevenis om rondleidingen te geven niet minder. Het is heerlijk om me aan de verbaasde bezoekers voor te stellen en heerlijk dat het lukt ze geboeid te houden met het bijzondere verhaal. Het leukste is dat bijna iedere bezoeker zijn eigen associaties heeft bij de tentoonstelling. Of het nu een kind is dat absoluut niet wil geloven dat ik degene op de foto's ben of een dienstplichtig militair die twee jaar in de Nederlands Indie vechten moest; ieder gesprek is bijzonder. De tentoonstelling is nog twee maanden te zien. Helaas is het museum niet iedere dag open. Er zijn maar enkele vrijwilligers die het museum draaiende houden. En dat terwijl het gebouw zo enorm bijzonder is en de geschiedenis ervan om een eigen museum vraagt. Iedere bezoeker is onder de indruk van het enorme complex in het centrum van de stad. Dat de tentoonstelling over mijn gevangenschap dertig jaar geleden juist hier is, geeft het verhaal een enorme dimensie mee. Mis die bijzondere ervaring niet. Lukt het toch niet om te komen dan kan je hier de schriftelijke rondleiding lezen, met enkele foto's erbij. De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort in Leeuwarden is te bezichtigen op woensdag-, vrijdag-, en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur. In het pinksterweekend op 10 en 11 juni ben ik weer aanwezig voor rondleidingen. 15 april 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Zitten uit Overtuiging Komende zondag zendt Fryslan DOK op Nederland 2 de documentaire Zitten uit Overtuiging uit. Als de wat chaotische programmering klopt gaat het verhaal over totaalweigeren en de anti-militarische actiegroep Onkruit om 15.30 uur op zender. In de documentaire zijn dertig jaar oude en nieuwe beelden te zien van de totaaldienstweigeraars Willem Bosma, Willem de Haan en Stephan Kraan, die allen tot 18 maand gevangenisstraf werden veroordeeld. Ook komt hun advocaat Evert-Jan Rotshuizen aan het woord. Het verschijnsel wordt in het tijdsbeeld geplaatst met oude opnames van Onkruitacties en de grote demonstraties tegen kernenergie in Dodewaard en tegen kernwapens in Amsterdam. Dieuwke Kroese van Omrop Fryslan maakte prachtig document van. Zij ging met Willem Bosma en Willem de Haan terug naar het Depot van Discipline waar totaalweigeraars in eerste instantie opgesloten werden. Zij volgde Stephan Kraan bij de voorbereidingen van de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort waar hij een jaar gevangen zat. In de film ziet hij na precies 30 jaar zijn cel terug. Uitzending documentaire Zitten uit Overtuiging Zondag 17 april om 15.30 uur op Nederland 2, daarna via Uitzending Gemist. Bekijk de video in andere formaten. De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort in Leeuwarden is te bezichtigen op woensdag-, vrijdag-, en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur. In het paasweekend op 22 en 23 april is Stephan Kraan aanwezig voor rondleidingen. 31 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Nee Bedankt De bestelling van Tegenstroom is binnen. Er zit weer een button op mijn tas en een sticker op het raam. Vanaf beneden herken je het zonnetje meteen, al moet je wat moeite doen om de letters op 4 hoog te lezen. Het voelt even vertrouwd als noodzakelijk. Ook de bijbehorende activiteit komt in zicht: op 16 april op de Dam is er vanaf 13 uur een landelijke manifestatie tegen kernenergie. Weet iemand nog wat een button met een kettinkje eraan betekende? 30 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. 30 jaar dank Ruim 100 belangstellenden woonden afgelopen zaterdag de indrukwekkende opening van Dienstweigeraar achter Tralies bij. In het benauwde cellengebouw van de A-Vleugel waren mensen uit alle periodes van mijn leven, uit alle windstreken en van alle leeftijden. Velen hadden elkaar al tientallen jaren niet gezien of kenden elkaar alleen uit verhalen; familie, vrienden en collega's, maar ook voormalig gevangenispersoneel. Via deze weg wil ik iedereen heel hartelijk danken voor dit warme bad in deze koude omgeving. Het was een geweldige dag. De speeches van Sylvia Beers, Willem de Haan, Evert-Jan Rotshuizen, Max Westra gaven een prachtig tijdsbeeld van de maatschappelijke onrust over bewapening, militarisme en het opsluiten van dienstweigeraars, alsmede de link naar de actualiteit. Ankie en Nanne zongen een schitterend lied naar een gedicht van de in 1942 gevangen dienstweigeraar, de Engelsman Will Green. Ook zongen ze met het publiek de volgende canon. Gewoonlijk-Soms tekst en muziek Nanne Kalma Gewoonlijk wordt een persoon die brandsticht, bloedvergiet, verkracht, intimideert, onderdrukt, terroriseert, martelt, molesteert, moordt, liquideert, beschouwd en vervolgd en berecht als een schurk. Maar soms is het de persoon, die weigert - resoluut - Zich op 'n derg'lijke manier te gedragen als een bruut - niettegenstaande dreigement, bevel en dwang - die dan opgeborgen wordt in het gevang. voor Stephan 26-3-2011 De registratie van TeunJan is te bekijken op youtube. Na de opening van wethouder Henk Deinum, die op wonderlijke wijze enorme gevangeniskettingen doorknipte, kon iedereen de vroegere boekbinderij van de Blokhuispoort binnen om de tentoonstelling te bekijken. Het was een legendarische dag die veel verhalen met zich meedraagt. Lees meer in het blog van Eline de Koning. Als je deze dag gemist hebt, kan je nog 4 maanden in dit gevangenismuseum van Leeuwarden de foto's, films, brieven, posters, documenten en natuurlijk mijn cel van dertig jaar geleden bekijken. Ik zal een aantal zaterdmiddagen aanwezig zijn. De eerste keer is zaterdag 2 april. Dienstweigeraar achter Tralies is tot 30 juli en het museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk. 18 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Programma Opening Tentoonstelling 26 maart 2011 Dienstweigeraar achter Tralies Programma van de opening 11.30 uur A-vleugel open voor de pers en gasten. 12.00 uur openingswoord Stichting Blokhuispoort door Willem Helfrich 12.05 uur totaalweigeren in historisch perspectief door voormalig totaalweigeraar Willem de Haan 12.15 uur totaalweigeraars als ongebruikelijke gevangenen door Max Westra: oud adjunct directeur Huis van bewaring Blokhuispoort 12.20 uur Live Muziek: Oan de Fûgels en Ornaris-Soms door Ankie en Nanne 12.25 uur De verdediging van totaalweigeraars door advocaat Evert-Jan Rotshuizen 12.30 uur Inleiding op de documentaire door filmmaker Dieuwke Kroese 12.35 uur Première documentaire Dienstweigeraars achter Tralies 13.00 uur Inleiding in de tentoonstellingdoor Addie Birkhoff 13:15 uur opening tentoonstelling in het museum door wethouder Henk Deinum. Presentatie: Addie Birkhoff Plaats: Blokhuisplein 40 8911 LJ Leeuwarden www.blokhuispoort.nl De tentoonstelling is tot 30 juli en museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk. 4 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Uitnodiging Opening Tentoonstelling 26 maart 2011 Het bestuur van Stichting Blokhuispoort en Stephan Kraan hebben het genoegen u uit te nodigen voor de opening van de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies foto: Cor van Wees Stephan Kraan zat twaalf maanden in de Blokhuispoort gevangen als totaal-dienstweigeraar. De opening valt samen met de perspresentatie en de première van de documentaire over totaalweigeren van Dieuwke Kroese, Omrop Fryslân. Deze documentaire wordt 27 maart op Nederland 2 uitgezonden. De opening is op zaterdag 26 maart 2011 om 12 uur in de A-vleugel bij cel 30 van het Huis van Bewaring, waar Stephan Kraan gevangen zat. Voor de catering is het handig om te melden als u komt. (lukt dat niet; ook welkom) Aanmelden kan via het info@blokhuispoort.nl of Stephan Kraan vóór 24 maart 2011. Stichting Blokhuispoort Blokhuisplein 40 8911 LJ Leeuwarden www.blokhuispoort.nl Stephan Kraan mail@stephankraan.info De tentoonstelling is tot 30 juli en museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur. 3maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Persbericht Dienstweigeraar achter Tralies 26 maart – 30 juli 2011 Dienstweigeraar Achter Tralies biedt van 26 maart tot en met 30 juli 2011 voor het eerst een uniek beeld van het verschijnsel totaalweigeren in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Documenten, foto's, krantenartikelen, affiches, brieven, boeken, films en objecten over totaalweigeraar Stephan Kraan geven een gedetailleerd overzicht van het jaar gevangenschap dat de jonge anarchistische idealist, precies dertig jaar geleden, in het Huis van Bewaring van de Blokhuispoort onderging. In de tijd van grootschalige protesten tegen kernenergie, kernwapens, milieuvervuiling en woningnood ontstaat opnieuw een compromisloze vorm van dienstweigering die past in een lange traditie, zo oud als het verschijnsel militaire dienstplicht. In de oude boekbinderij van museum De Blokhuispoort is de cel van Stephan Kraan nagebouwd en hangen originele affiches en foto's. Op basis van meer dan 2000 brieven, een omvangrijk en uiterst gedetailleerd dagboek en zijn boek De Muesli Bloeit, is zijn leven van maart 1981 tot en met maart 1982 gereconstrueerd. Museum Blokhuispoort toont als eerste een dergelijk overzicht van het verschijnsel totaalweigeren in de originele setting van de gevangenis. foto: Cor van Wees Nederland kende bijna 200 jaar de militaire dienstplicht. In 1810 voerden Franse bezetters onder Lodewijk Napoleon deze in. Dienstweigeraars waren er altijd, soms vanuit christelijke soms vanuit politieke motieven. Zij gingen allen de gevangenis in. De hoogste aantallen politieke weigeraars zaten rond de eerste wereldoorlog vast. Zij werden in groepen in Scheveningen of Veenhuizen gevangen gehouden. Later konden jongens een beroep op de wet gewetensbezwaren doen. Vanaf 1976 tot de afschaffing van de dienstplicht in 1997 zaten 175 totaalweigeraars gevangen, jongens die ook geen beroep op die wet wilden doen. Zij kregen straffen tot 18 maanden cel. Aanvankelijk waren dat veel jongens vanuit de anti-militarische actiegroep Onkruit, zoals Stephan Kraan, later kwamen er ook weigeraars met religieuze motieven, geinspireerd door het Inter Kerkelijk Vredesberaad en de Pax Christie die de massa's mensen tegen kernwapens mobiliseerden. Nadat Stephan Kraan dertig jaar geleden zijn radiodagboek op de VPRO voorlas, mochten ook filmer Peter Gest en fotograaf Cor van Wees bij hoge uitzondering in de Blokhuispoort naar binnen. De film De Nieuwe Helden en de fotoserie is op de tentoonstelling te bekijken en geeft een uniek inkijkje in het gevangenisleven. Tekst en (bewegend) beeld visualiseren en illustreren belangrijke momenten in het jaar gevangenschap, zoals de onderduiktijd, de oppakactie, de tijd in het Depot van Discipline te Nieuwersluis, de hongerstaking, de processen voor Krijgsraad en Hoog Militair Gerechtshof, het schrijven van het boek 'De Muesli Bloeit' en de vrijlating op 12 maart 1982. Het tijdsbeeld vinden we terug in aandacht voor de grote blokkade tegen de kerncentrale van Dodewaard en de enorme demonstratie tegen kernwapens in Amsterdam, beide in 1981. Gedurende vier maanden waant u zich in de Blokhuispoort in de wereld van een gevangen anti-militarist in de sfeer en omgeving van dertig jaar geleden. foto: Cor van Wees De opening van de tentoonstelling is op zaterdag 26 maart 2010, precies dertig jaar nadat Stephan Kraan vanuit het militaire Depot voor Discipline in Nieuwesluis naar het Huis van Bewaring de Blokhuispoort werd gebracht. Tijdens de opening is de premiere van de tv-documentaire van Omrop Fryslân over totaalweigeren, gemaakt door Dieuwke Kroese. In de film zijn naast Stephan Kraan en zijn advocaat Evert-Jan Rotshuizen ook de totaalweigeraars Willem Bosma en Willem de Haan te zien. De Blokhuispoort is een gevangeniscomplex in Leeuwarden. Het is gebouwd rond het jaar 1500 en staat op de zuid westelijk hoek van de oude binnenstad. De Blokhuispoort heeft sinds 1580 dienstgedaan als gevangenis. Het huidige complex is 130 jaar oud en heeft 180 cellen. Stephan Kraan zat in cel 30 op de A-vleugel, het Huis van Bewaring. Deze vleugel en zijn cel zijn op 26 maart open voor pers en publiek. De Blokhuispoort is tot 2008 als gevangenis gebruikt en heeft nu de tijdelijke functie gekregen van cultuurcentrum en museum. Het doel van de stichting Blokhuispoort is het bevorderen van het behoud van de geschiedenis envan het erfgoed de Blokhuispoort. Het museum is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk. > 13 februari 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Dienstweigeraar achter Tralies Het affiche hier beneden is geen fake. Ook geen terugverlangen naar dertig jaar geleden, toen ik als trotse knaap van twintig aan een moedig avontuur begon. Nee, ik verlang er niet naar terug. Tegenwoordig leef ik in Amsterdam en werk ik veel met jonge mensen. Mensen beneden de dertig weten vaak niet dat er in Nederland zoiets was als een militaire dienstplicht. Het verschijnsel dienstweigeren heeft als associatie dat die mensen een sociale dienstplicht deden; werken in een ziekenhuis of zo. Dat je in onze recente geschiedenis als totaalweigeraar in Nederland werd veroordeeld tot 18 maanden cel en dus 12 maanden achter de tralies verdween, is voor hen onvoorstelbaar. Tussen 1970 en 1997 zaten ongeveer 175 jongens als totaalweigeraar gevangen. Totaalweigeraars weigerden alle aspecten van de dienstplicht, ook de vervangende dienstplicht, en lieten zich niet keuren of in ieder geval niet afkeuren. Hun persoonlijke weigering en daaruit volgende gevangenschap was een daad van verzet. Op internet is relatief weinig te vinden over totaalweigeren, want het verschijnsel speelde zich af voor het digitale tijdperk. Vandaar dat het nuttig is om dit gaatje in de geschiedenis te vullen. Blokhuispoort is tegenwoordig de naam van het oude gevangeniscomplex in het centrum van Leeuwarden. Nu een culturele broedplaats voor kunstenaars en een klein startend museum. Het museum Blokhuispoort had mij gevonden via het boek De Muesli Bloeit. Zo ontstond het idee om precies dertig jaar nadat ik gevangen werd gezet de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies te maken met mijn tijd in de Blokhuispoort als voorbeeld. Ik was in die tijd een behoorlijke archivaris en publicist. Er zijn volop kranteknipsels, posters, brieven, persverklaringen, juridische papieren, foto's, filmmateriaal en natuurlijk mijn boek.. Momenteel ben ik bezig al die spullen te zoeken en in kaart te brengen. Ook leg ik contact met de mensen die mij toen steunden, en dat waren er nogal wat. Mijn cel heb ik inmiddels teruggezien. De Blokhuispoort. Ik zat er een jaar gevangen in cel 30 van de A-vleugel, het Huis van Bewaring. Dat was van maart 1981 tot maart 1982. Op dat moment was ik de enige totaalweigeraar in Leeuwarden, maar elders in het land zaten een kleine twintig anderen in gevangenissen. En ja, dienstweigeraars zaten tussen de gewone gevangenen, een vraag die ik vaak krijg. Ze waren natuurlijk wel een vreemde eend in de bijt, niet alleen vanwege het feit dat zij er zaten omdat ze iets niet wilden doen, maar ook vanwege de ophef in de pers en de terugkerende demonstraties bij de gevangenis en bij de processen voor de Krijgsraad in Arnhem. De tentoonstelling geeft een tijdsbeeld en een inkijkje in het leven van een dienstweigeraar achter tralies. Op 26 maart 2011 gaat de tentoonstelling open en blijft vier maanden te zien. Op 27 maart zendt Omrop Fryslan een documentaire op Nederland 2 uit over het verschijnsel totaalweigeren, naar aanleiding van deze tentoonstelling. 30 januari 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Totaalweigeren in beeld 25 december 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Muzieksentiment Radio twee probeert natuurlijk hip te zijn, ook in de weergaloos populaire top tweeduizend nu de kerst weer begonnen is. Er zijn 130 nieuwe nummers bij gekomen dit jaar... Ach er valt een hoop af te dingen op dit instituut. Maar ik moet toegeven dat het me altijd wel weer raakt en ik menig uur luister. Vooral als, zoals zonet, mijn eerste singeltje gedraaid wordt: to my fathers house. Ik was een jaar of twaalf. Maar ook omdat de presentator van dienst Bert Haandrikman is. Bert leerde ik in 1992 kennen toen hij als prille twintiger de hoofdrol speelde in de radiosoap Bestemming Onbekend van Radio Drenthe. Ik speelde ook een kleine rol en kwam zo in aanraking met radiomaken. Dat doe ik nu dan ook alweer 18 jaar. Bert Haandrikman werkte toen bij OOG in Groningen. Hij liet eens een bandje horen met een opname van de radio. Hij had Frits Spits gebeld en sprak plat Gronings of Drents. Dat had hij toen al helemaal afgeleerd, maar Frits Spits was zijn idool. Hoe mooi dat hij zijn droom heeft waargemaakt en alweer jaren geleden als collega van Frits Spits aantrad. Na een jaar Bestemming Onbekend heb ik Bert zelden weergezien. Wel hebben we heel af en toe email-contact gehad als hij in Hilversum achter de microfoon zat en ik mijn nachtdiensten draaide. Uit de radiosoap Bestemming Onbekend ontstond overigens de enige hoorspelvereniging van Nederland Multiple Voice, die een jaar of zes bestaan heeft en hoorspelen maakte voor locale omroepen en in 1996 de Dag van het Hoorspel organiseerde. 27 juni 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. VIP Very Important Person zo luidt de meest voorkomende uitleg van de afkorting VIP. Ik heb dagelijks te maken met die afkorting, want ik werk bij het VIP. Dan betekent het Vroege Interventie Psychose. Het VIP-team van het AMC begeleidt gedurende drie jaar mensen in Amsterdam die een eerste psychose hebben gehad. De kerndoelstelling van het VIP heeft alles te maken met Very Important Persons. Mensen met terugkerende psychoses, schizofrenen, krijgen al gauw het stempel van psychiatrisch gehandicapte. Daar wordt in onze samenleving navenant op gereageerd door ze een rustige en veilige woon- en werkplek te geven in een chronische setting zonder perspectief op ontwikkeling. Het uitgangspunt van het VIP-team is dat deze mensen met een ernstige rotziekte, toch gewoon volwaardig moeten kunnen deelnemen aan de samenleving, van zelfstandige woonruimte tot een gewone baan met een salaris als inkomen in plaats van een uitkering. Zo krijgen ongeveer 250 mensen door 3 VIP-teams alle hulp en steun die ze nodig hebben bij het verwezenlijken van hun wensen op dat gebied. Daarnaast leren zij en hun familie alles over hun ziekte en hoe ze ermee om kunnen gaan. Zij worden ons liefkozend vippers genoemd en zijn wat mij betreft allemaal Very Important Persons. 7 juni 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Modern communiceren Het is nauwelijks bij te benen. Om er een beetje bij te horen als mediamens moet je gebruik maken van de hedendaagse netwerken als hyves, myspace, facebook of linkedIn. Ik heb me alweer eeuwen geleden voor elk van die netwerken aangemeld en een nietszeggende pagina aangemaakt. Het heeft me zowaar enige ´vrienden`opgeleverd. Vriendschappen die er geen zijn met boodschappen zonder inhoud. U kent het wel. Sinds mijn blackberry echter een gebruiksvriendelijke versie van Twitter kan hanteren, ben ik voor het eerst zo´n nieuwe moderne communicatievorm gaan gebruiken. Ik twitter mijn radioaankondigingen en af en toe een persoonlijk weetje voor mijn volgers. Het ene uit publicitaire overwegingen en het ander als een aardigheidje. Een aardigheidje omdat ik het zelf soms wel grapppig vind te lezen wat iemand die ik volg, uitspookt. Soms. Mijn omgeving reageert verbaasd positief. Als ik tijdens een uitzending driftig de minuscule toetsen van mijn teksttelefoon aantik, weet de regie dat er weer een tweet komt. En waar ik vroeger tijdens een fietstocht onverwacht stilstond voor een mooi vogelmoment, trek ik nu eerst de tweetmachine uit mijn zak en na de boodschap pas de verrekijker. Mijn volgers vinden dat leuk. De meeste tweets die ik lees, komen van de NOS en Parool. Zo blijf ik ieder moment op de hoogte van het laatste nieuws. Hoewel. Ik scroll in vogelvlucht door de berichten begeleidt ze met veel ohjaatjes in mijn hoofd. Ik neem niet eens meer de moeite om mijn schouders op te halen. Van de followers die ik persoonlijk ken, weet ik nu hoe laat ze opstaan, of ze thuis op het werk of in de sportschool zijn, en waar ze zich over verbazen en opwinden. Elkaar bezoeken of bellen hoeft niet meer. We weten alle bijzonderheden allang. Meteen nadat ze gebeurt zijn. Zoals u merkt, ben ik, ondanks mijn huidige 82 tweets die door 37 followers gelezen worden, nog steeds met tegenzin aan het wennen aan dit gekke verslavende fenomeen. Ik zou het eigenlijk gewoon niet moeten doen. Ik ga er ook zeker mee stoppen. Maar wilt u me tot het zover is, volgen. Zoek me op mijn naam en lees me, zodat ik weet dat ik nog besta en me in deze digitale tijd niet eenzaam hoef te voelen. 6 juni 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Opnieuw Tot mijn schrik ontdekte ik vandaag dat het alweer anderhalf jaar geleden is dat ik hier iets schreef. Ik wist natuurlijk wel dat het weblog en mijn site een slapend bestaan leidde, maar anderhalf jaar....waar is de tijd gebleven. Goed, het is ongeveer vanaf toen dat ik 60 á 70 uur per week werk. Dan blijft er weinig tijd en energie over. Toch is mijn webstek te bezoeken en krijg ik nog regelmatig reacties. Dan is een update wel noodzakelijk. Er is immers veel gebeurd in die anderhalf jaar. Ik had in november 2008 drie banen: bij GGZ Drenthe, bij Arkin en bij Amsterdam FM. Dat was wel onrustig. In juni 2009 hakte ik de knoop door. Het moest Amsterdam worden. Ik stopte met mijn nachtdienstwerk als psychiatrisch verpleegkundige in Assen. Arkin bood me een vaste baan voor flexwerk aan, dus kon ik zonder veel risico mijn oude baan opzeggen. Met een kleine onderbreking had ik er 24 jaar gewerkt. Met een eenvoudig mailtje hield het op, zomaar. Bij Arkin werkte ik als flexibele verpleegkundige op veel psychiatrische afdelingen door heel Amsterdam, op zoek naar mogelijk een vaste stek. De journalistiek bood immers steeds minder perspectief. Toen ik de gelegenheid kreeg om 3 maanden bij het VIP te komen werken, wilde ik dat wel. Dat was november vorig jaar. Een baan als fietsende psychiatrisch verpleegkundige om te voorkomen dat mensen met een eerste psychose in een isolement terecht komen of in een kliniek. Gezond en nuttig. Het bleek ook eens erg leuk. En zo werk ik nu alweer zeven maanden bij het VIP, inmiddels in dienst van het AMC. VIP staat voor Vroege Interventie Psychosen. Het is een ACT team, multidisciplinair, deskundig en jong. Ervaringsdeskundigen, jobcoaches, maatschappelijk werkers, arsten en psychiaters zwermen iedere dag uit over Amsterdam. Het is heerlijk om te doen en goed voor de conditie. Tegelijk met mijn nieuwe baan bij het AMC, kreeg ik een woning op vijf minuten fietsen van het werk. Een heerlijk toeval. Ik bewoon de bovenste verdieping van een monumentaal pand. Vier hoog en met uitzicht op een gracht en op één van de weinige molens in Amsterdam. En zo ben ik nu helemaal gesetteld in de mooiste stad van Nederland. AmsterdamFM is nog steeds mijn tweede baan. Het blijft een geweldig voorrecht om op de vierde verdieping van de prachtige nieuwe bibliotheek radio te mogen maken. Ik maak deel uit van drie heerlijke teams die negen uur aan radioshows produceren. De baan is veelzijdig. Ik doe alles van koffiejufrouw tot vergaderen met de directeur, van radiotechnicus tot presentator, van stagebegeleider tot eindredacteur. Twee banen gepropt in zes dagen. Ik leid momenteel inderdaad het leven van een workaholic met absoluut geen tijd voor mijn freelanceklussen. Nooit gedacht dat ik zo door het leven zou vliegen. Voor je het weet ben je vijftig, is er anderhalf jaar voorbij en je eigen webstek hopeloos veroudert. Dat laatste is nu eventjes verholpen. Ga terug naar boven en lees meer stukjes in het archief. Reageren kan in het gastenboek. home weblog curriculum vitae artikelen producten links contact
boven
Op deze pagina staan bespiegelingen, commentaren en columns van Stephan Kraan. De stukjes kunnen overal over gaan en zijn geordend op datum: het nieuwste staat bovenaan. •Coverstory•Stropdas Af•Semaine du Golfe•Hiswa Klassieke Schepen•Sporten•Klassieke Schepen gaat door!•Afscheid AmsterdamFM•Machtig Mooie Beurs Klassieke Schepen•Nieuwe Regenboog•SBS Australie•VIP Telegraaf•Halverwege•Zitten uit Overtuiging•Nee Bedankt!•30 jaar bedankt•Programma•Uitnodiging•Persbericht•Dienstweigeraar achter Tralies•Totaalweigeren in beeld•Muzieksentiment •VIP •Modern communiceren •Opnieuw 1 juli 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Coverstory Voor het zomernummer van de Spiegel der Zeilvaart, vroeg de eindredactie mij een verhaal te schrijven bij het fotoverslag over de Semaine du Golfe. Zelf was ik betrokken bij de organisatie van het Nederlands Dorp in Vannes, maar had niet gevaren. Een uitdaging met als resultaat onderstaand verhaal, dat meteen de coverstory bleek. “Nederlandse vloot bij Semaine du Golfe 2013”"Nog nooit zoiets meegemaakt. Ik krijg het niet uit mijn hoofd" "Het water is onbeschrijfelijk. Het bobbelt, kolkt en maakt plotselinge golfen. In de engtes vormt het een soort wildwaterbaan. Het ene moment heb je golven van een halve meter, het volgende moment een golfveld met spitse puntjes waar het water rechtop staat." Richard Bormans komt een maand na de Semaine du Golfe nog woorden te kort. "Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt; ik krijg het niet uit mijn hoofd. Die Golfe du Mor Bihan is voor Nederlandse begrippen een ongekend gebied met fantastische uitzichten, groot water, stroomengtes, eilandjes met mooie begroeide oevers en baaien met karakteristieke Bretonse dorpjes. Het getijdenwater en snelle stroomversnellingen maken het tot een uitdagend en magnifiek watersportgebied." lees verder 1 mei 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. In maart was tijdens de Hiswa de presentatie van de overgang van Beurs Klassieke Schepen naar deze grootste watersportbeurs van Nederland. Als beursjournalist mocht ik de spreekstalmeester zijn en onderstaand artikel voor de Spiegel der Zeilvaart schrijven. “Stropdas af!” Als Ids Boersma, directeur RAI exhibitions, bij de presentatie van de HISWA Klassieke Schepen 2014 de liefde verklaart aan het Beurs Klassieke Schepen sfeertje, roept iemand “Stropdas Af!” De goed geklede Boersma bedenkt zich niet en ontdoet zich met een zwierig gebaar resoluut van zijn stropdas. Hij krijgt de lachers op zijn hand als hij ook nog Thedo’s Urker karpoets opzet. Beter kan de essentie van de feestelijkheden op de HISWA niet weergegeven worden. De HISWA neemt het stokje van de Beurs Klassieke Schepen over van Thedo Fruithof en Wim de Bruijn, die vanwege hun leeftijd deze enorme klus niet langer kunnen klaren. lees verder 21 maart 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Semaine du Golfe Bretagne is van oudsher mijn geliefde tweede vaderland. Talloze malen mocht ik er met Liereliet op de grote maritieme festivals in Brest, Douarnenez en Paimpol optreden. Het leverde vrienden op in het mystieke stenige land met zijn prachtige natuur, ruige kust en pitoreske havenplaatsen. Ik bezocht ze vaak, de laatste jaren echter minder. Gelukkig heeft zich weer een goede aanleiding voorgedaan om de oude banden met deze keltische roots op te nemen. Het maritiem festival Semaine du Golfe, in de Golfe du Mor Bihan, heeft Nederland (de lage landen) uitgeroepen tot eregast. Zoals op alle festivals van deze soort is Thedo Fruithof aangezocht om het Nederlands deel te organiseren. Persoonlijk ken ik het festival alleen van de enthoustiaste organisatoren die jaarlijks op de Beurs Klassieke Schepen hun baai promoten met een grote borrel met oesters. Helaas kon ik nooit de tijd vrijmaken om te gaan. Dit jaar is alles anders. Samen met Karen Meirik in Bretagne help ik Thedo met de organisatie van een Nederlands dorp in Vannes en het transport van 25 Nederlandse klassieke schepen over de weg. Mijn taak is vooral veel teksten te schrijven. (zie de facebookpagina) Op 21 maart waren we in Vannes voor overleg ter plekke en een formele presentatie in het Hotel de Ville. Maritiem festival de Semaine du Golfe in Bretagne, Frankrijk. Van 6 tot 12 mei 2013 varen meer dan 1100 grote en kleine schepen in de Golfe du Morbihan, een binnenzee zo groot als het IJsselmeer met tientallen prachtige eilandjes. De stad Vannes is het kloppend hart van dit festival met feesten in 16 gemeenten. De Lage Landen zijn dit jaar de eregast van het tweejaarlijks spektakel. Er komen ten minste vijftig schepen uit de lage landen, waarvan vele tot het traditionele Varend Erfgoed behoren. In de haven van Vannes komt een Lage Landen dorp met exposities, botenbouw, maritieme ambachten, muziek en typische lekkernijen. Daarnaast is er voor jong en oud een uitgebreid activiteitenprogramma met films, workshops en een nachtelijke botenparade. 7 maart 2013 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Hiswa Klassieke Schepen Tijdens de Hiswa 2013, begin maart, reageerde menig bezoeker verrast toen ze tussen de dure jachten en snelle motorboten, een groepje klassiek getuigde scheepjes zag staan. Een Fries jacht, twee veldschuiten, een catboat en een tjotter. Op 7 maart werd duidelijk waarom dit prachtig varend erfgoed er stond. Voor 200 genodigden presenteerden Thedo Fruithof en Wim de Bruijn het nieuws dat hun Beurs Klassieke Schepen in de huidige vorm zou ophouden te bestaan. De volgende Beurs Klassieke Schepen heet Hiswa Klassieke Schepen en is in maart 2014 in de RAI. Net als voor de Beurs Klassieke Schepen deed ik namens Thedo en Wim de publiciteitsteksten en verscheen onderstaand persbericht in heel veel media. Ik mocht bij de feestelijke bijeenkomst als spreekstalmeester fungeren en een lied zingen. Namens de HISWA waren Ids Boersma en Joost Ringeling aanwezig en gevieren hesen ze een banier met de aankondiging van de nieuwe oude beurs klassiek. Volgend jaar krijgt het varend erfgoed een complete hal ter beschikking. Hiswa neemt de Beurs Klassieke Schepen over De Beurs Klassieke Schepen gaat samenwerken met de HISWA Amsterdam Boat Show. Onder de naam HISWA Klassieke Schepen maakt de traditionele Nederlandse scheepvaart vanaf 2014 deel uit van deze grootste botenbeurs van Nederland. De HISWA krijgt hiermee het breedste aanbod van schepen en scheepsbenodigdheden. De Beurs Klassieke Schepen maakt een grote stap richting verdere professionalisering en krijgt een bereik van circa acht keer zoveel bezoekers als in het huidige format. Voor beide organisaties is sprake van een win-win situatie. De Beurs Klassieke Schepen is in de 16 jaar van haar bestaan uitgegroeid tot de grootste en meest uitgebreide beurs voor liefhebbers en eigenaren van de traditionele Hollandse vloot. De laatste jaren was de Beurs Klassieke Schepen begin november op de Gependam van Enkhuizen en trok gemiddeld 5000 bezoekers. Hoog was de waardering voor de 160 exposanten en 80 schepen temidden van de kenmerkende sfeer van hout en ijzer, van teer en touw, van oude lijnen en bruine zeilen. Maar deze gezellige beurs groeide uit zijn jas en was na al die jaren toe aan de vernieuwingsslag. Die is gevonden in de samenwerking met de HISWA. De HISWA Amsterdam Boat Show in de Amsterdamse RAI is met 300 exposanten, vele boten en circa 40.000 bezoekers vele malen groter dan de Beurs Klassiek Schepen. Het enorme aanbod ontbeerde tot dusver grotendeels de verbinding tussen de moderne jachten en sloepen met het rijke maritieme verleden van Nederland zoals de Beurs Klassieke Schepen die biedt. Daarom is de samenwerking ook een echte verrijking en verbetering. Het onderhoud en behoud van de ongeveer 5000 geregistreerde monumentale klassieke schepen vergt bijzondere materialen, kennis en vaardigheden. En daarvan heeft de HISWA Klassieke Schepen vanaf volgend jaar de grootste verzameling onder één dak. Thedo Fruithof en Wim de Bruijn willen alle exposanten, vrijwilligers en bezoekers van de 16 afleveringen van de Beurs Klassieke Schepen van harte bedanken voor de fantastische jaren van samenwerking en inspiratie. Zij hebben er vertrouwen in dat door de samenwerking met de HISWA, de toekomst voor de Klassieke Schepen gewaarborgd is. Zij denken dat de HISWA Klassieke Schepen een nieuwe dynamiek en sfeer gaat krijgen, waar iedereen zich thuis voelt. Tot ziens in maart 2014 op de HISWA Klassieke Schepen in Amsterdam RAI! 7 oktober 2012 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Sporten In geen jaren heb ik gesport. De laatste korte oprisping dateert van een jaar of 6 geleden toen ik in korte tijd zoveel van mijn spieren eiste dat het niet goed kon gaan. Een hartnekkige blessure was het gevolg; alle inspanningen voor niets. Ik zag voor mezelf veel redelijke argumenten om nooit meer te sporten. Bewegingsloos worden mensen immers ook oud en de baas is er blij mee want blessures heb je niet meer. Bovendien heb ik een fietsend beroep en ben ik goed op gewicht. Zo wist er nog wel een paar. Sporten is onzin. Tot mijn eigen verbazing verandert mijn weerstand dit jaar in enthousiasme. In februari provoceert het natuurijs mij zodanig dat ik het schaatsen niet kan laten. Schaatsen, eens een passie, wilde ik ook niet meer. Het is alleen leuk als je het goed kan en dan het liefst op sloten en plassen. Op de baan is het druk en vallen een groot risico. Maar nu bleven sloten en plassen wat langer bevroren en ik probeerde toch maar eens mijn bejaarde noren. Ik kon het nog wel een beetje en soms, heel kort, lukte het om dat gevoel van vliegen te krijgen. Een week lang schaatste ik bijna elke dag. Het kleine beetje conditie dat ik opbouwde, wilde ik niet kwijt en zo keen ik stiekem of mijn oude hardloopschoenen nog pasten. Dat deden ze. Heel langzaam bouwde ik mijn longcapaciteit, spiermassa en conditie op. Zoals vaak met mij, ging mijn enthousiasme mettertijd over in licht fanatisme. En daar zit ik nu ongeveer. Twee weken geleden liep ik overmoedig de Dam-tot-Damloop 10 EM (16,1 km) in 1.32, niet slecht voor een beginnende amateur van boven de 50. Ik overleefde blessurevrij. De week erna stond ik voor het eerst van mijn leven op een atletiekbaan, de baan van AV'23. En voor het eerst sinds mijn 18e train ik weer in groepsverband op een verlicht sportveld. Dat is heel gek als je het 35 jaar niet gedaan hebt. Gelukkig is het een erg gastvrije club zonder strenge regels. Of het er echt van komt, dat lidmaatschap,is nog niet zeker. Maar de kans na vandaag wel groter: 10 km in 50 minuten bij de Sloterplasloop, dat motiveert. Maar waar moet ik zo langzamerhand met al die vaantjes en medailles heen? 5 oktober 2012 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Klassieke Schepen gaan door! Dit jaar is er voor de zestiende keer Klassieke Schepen. De beurs voor eigenaren en liefhebbers van varende monumenten tot de zogenaamde 'spirit tot traditions' is inmiddels net zo'n klassieker als haar onderwerp. Iedereen kent het evenement dat dit jaar van vrijdag 2 november tot en met zondag 4 november op en rond de Gependam in Enkhuizen plaats vindt. De enorme hoeveelheid en diversiteit van exploitanten, de bijzondere schepen en verrassende atmosfeer trekken jaarlijks meer publiek. De Beurs Klassieke Schepen is de traditionele afsluiting van het vaarseizoen waar ons maritieme verleden telkens opnieuw een uitdagende toekomst blijkt te hebben. Het thema is Klassieke Schepen Gaan Door! Daarbij is er veel aandacht voor de overdracht van kennis en vakmanschap. Van de mooi gerestaureerde Klassieke Schepen langs de kades zijn vaak gered van de ondergang. Gered uit handen van slopers of gered van een wegkwijnend bestaan in een slootje achteraf. Dat soort reddingsacties zijn steeds minder vaak nodig, want we zijn ons veel meer bewust van de cultuurhistorische waarde van oude schepen. De nadruk ligt op onderhoud en verduurzamen. Er komen wel nieuwe boten op de beurs. Was het zestien jaar geleden ondenkbaar dat polyester jachten tot de klassieken behoorden, nu zijn de 'polyclassics ' ook vertegenwoordigd op de beurs naast natuurlijk botters, tjotters of tjalken. Echt nieuwe schepen zijn er ook, maar dan gebouwd naar de geest van oude scheepstypes, de spirit of tradition. De beurs Klassieke Schepen is er voor iedereen die houdt van de sfeer op en rond de kades in oude havens. De beurs is er voor de particuliere eigenaar als voor professionals, zoals de schippers in de chartervaart. Het is het platform waar onderdelen, materialen, kleding, boeken en miniaturen te vinden zijn naast botenmakelaars, scheepsarchitecten, werven, houtwerkers en zeilmakers. Er zijn verenigingen en stichtingen tot behoud van scheepstypes, museumhavens, evenementen of ambitieuze projecten zich presenteren. Er zijn films, lezingen, vaksymposia, muziekvoorstellingen en gerookte vissen. En dan natuurlijk de schepen; van kotters tot 8-meters, Wieringer Aken tot koftjalken of sleepboten tot lemsteraken. U bent het eerste weekend van november van harte welkom in Enkhuizen. De Gependam is comfortabel bereikbaar met de trein. Met de auto vaart u vanaf de parkeerplaats per veerboot tot het expositieterrein. Toegang volwassenen € 10, jeugd van 4 -17 jaar € 6 en tot 4 jaar gratis. 25 november 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Afscheid van AmsterdamFM Het is zo ver. Mijn laatste uur AmsterdamFM is aanstaande. Na 5 jaar Kunst en Cultuur radio maken vanuit de fantastische OBA, stopt mijn werk voor de mooiste zender van de hoofdstad. Ik ben verschrikkelijk dankbaar dat ik namens AmsterdamFM het werk als eindverantwoordelijke voor zoveel uur live Kunst en Cultuur Radio heb mogen doen. Ik heb waanzinnig veel geleerd en heb prachtige en onvergetelijke staaltjes van radio mee mogen maken. Daarnaast de transformatie van een minimale uitzendkit in een kast van de kantine van de OBA aan de Prinsengracht tot de full prof studio op de 4e verdieping. De samenwerking met de OBA was altijd fantastisch. Natuurlijk met directeur Hans van Velzen die AmsterdamFM en mij persoonlijk zoveel kans op ontplooiing bood. Maar ook de mensen van de backoffice, de MID, de frontoffice, ODE Congres, de beveiliging, de technici en beheer. Iedereen was altijd bereid om voor ieder groot en klein probleem een oplossing te verzorgen. Vaste waarden waren al die jaren ook Leo Willemse, Lex Meijer en Metha Molenaar met hun eindeloze directe input bij de uitzendingen. De laatste jaren kregen we nieuwe collega's in de vorm van OBA-Live, wat een boost gaf dat aan de professionaliteit van AmsterdamFM. Rina Bedankt! Van alles wat ik gedaan heb, staat voor mij het samenwerken met de redacties en de technici bovenaan. Fantastisch om te zien hoe nieuwe mensen telkens weer uitgroeiden tot allround radiojournalisten die alsmaar nieuwe uitdagingen aangingen en veelal met tomeloze energie al hun vrije tijd voor de zender gaven. En wie hebben we niet aan tafel gehad? Het waren duizenden gasten uit alle culturele uithoeken en honderden muzikale acts. Mijn vaste steun en toeverlaat bij AmsterdamFM was collega en vriend, hoofdredacteur Jan Huisman met wie ik honderden uren over onze radio gesproken heb. Deze opsomming is natuurlijk op alle fronten onvolledig en voel je niet gepasseerd als je er niet bij staat. Ik heb een geweldige tijd gehad en iedereen die erbij was, weet waarom. Toch is de tijd gekomen om weer nieuwe wegen in te slaan. Ik weet nog niet welke maar wat ik wel weet, is dat komende dinsdag 29/11 tussen 4 en 5 de laatste Muziekplaneet is. Het is meteen mijn laatste uur AmsterdamFM. Om dat te vieren is er na afloop een drankje voor wie het met me mee wil vieren. Natuurlijk op de 4e verdieping van de OBA. En natuurlijk blijf ik in Amsterdam en in de buurt van de OBA. We zien elkaar wel weer. 3 november 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Machtig mooie 15e Beurs Klassieke Schepen De weergoden hadden duidelijk het beste voor met de jubileumeditie van de Beurs Klassieke Schepen. Droog, zonnig, lekker windje; het leek wel een voorjaarsbeurs. Dat was te merken aan de optimistische vrolijke sfeer en aan de drukte op de Gependam. De bezoekersaantallen waren nooit zo hoog. Met 5300 waren er 7% meer mensen dan in 2010. De 170 standhouders en 90 schepen hadden aan belangstelling dan ook niet te klagen. De swingende opening voorspelde al een fijne beurs. De jubilarissen Thedo Fruithof en Wim de Bruijn genoten volop van een inspirerende vlotte Ronald Plasterk die de beurs opende, en van de varende cabaretier Pieter van Empelen, die een loflied op de jarige beurs zong. Marijke de Jong, winnares van de BKS-SdZ Wisseltrofee, hield een bevlogen toespraak over het belang van de kennis en overdracht van tradities en de wettelijke erkenning van varende monumenten. Vervolgens trokken drommen mensen langs de stands en de schepen. De Kamper Kogge met zijn stoere middeleeuwse uiterlijk en liederlijke verhalenvertellers was een blikvanger. Maar ook het zandscheepje, de boeiers, botters, jachten, tjalken, stoomslepers en andere plezier- en bedrijfsvaartuigen die lagen te pronken in de zon. Menigeen maakte een zeiltochtje met de zeepunter of een aak. Anderen bekeken het spektakel met een vers gerookte haring terwijl de waterscouts van De Haven driftig zaten te krabben op hun houten sloep en nieuwe zeilen naaiden. In de grote beurstent zorgde de stevige stroom babbelende bezoekers voor grijnzende gezichten van scheepsmakelaars, boekverkopers, kledinghandelaars, behoudsverenigingen, evenementenorganisaties en ambachtslieden. Wie moe was, luisterde ademloos naar de verhalen in de Leugenbank, met als hoogtepunt solozeiler Henk de Velde die uitgebreid vertelde over ontmoetingen met ijsberen, walvissen en zeecontainers tijdens zijn indrukwekkende wereldreizen. Maar ook gesprekken met bijvoorbeeld de Amerikaan Lance Lee van de Atlantic Challenge of zeilenkenner Carlos Bartos uit Alaska waren zeer de moeite waard. Het 15 jarig jubileum was de spil waar het iedere dag opnieuw om draaide. Vrijdag met een prachtig feest op de Friesland met alle standhouders en vrijwilligers die er al die jaren bij waren; zaterdag een grote receptie van de Fransen met negenhonderd oesters uit Normandië, eindeloos veel wijn en een oorkonde voor Wim de Bruijn van de Stichting Ronde en Platbodemjachten. Drie keer blies beursvader Thedo Fruithof op zijn grote schelp om een dag te openen en drie keer om een dag te sluiten. Tot de laatste minuut was het druk bij de stands en bespraken oude en nieuwe bekenden geanimeerd over de handel en wandel van de museumhavens, het register varende monumenten, of gewoon over hun bootje of dat van hun dromen. Veel te snel blies Thedo ons beursverhaaltje uit, gevolgd door het grootste applaus ooit. Machtig mooi, en zo was het. Voor meer informatie, blogs etc. www.klassieke-schepen.nl 29 oktober 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Nieuwe Regenboog Op het Java-eiland is het inwijdingsfestival van het nieuwe schip van Greenpeace begonnen. De Rainbow Warrier III ligt een week lang te pronken langs de kade. Het hoogtepunt is op 5 november als er een groot aantal artiesten optreden op het gratis festival. Gisteren was er een eerste presentatie voor genodigden inclusief rondleidingen. Het is een indrukwekkend schip, ontworpen door het maritieme architectenbureau Dijkstra en Partners. De Warrier III is 58 meter lang, 11 meter breed en zijn masten meten meer dan 50 meter hoog. Ik kan de topjes vanuit mijn huis net zien. Maar als je aan de voet van deze vreemde masten staat, geloof je meteen dat er op de zeilen een snelheid van 10 knopen wordt gehaald. Het schip is zo duurzaam mogelijk gebouwd. Er zijn zowel een electrische motor als een dieselmotor aanwezig die in een prachtig samenspel met de zeilen voor een efficiente voortstuwing van 16 knopen zorgen. De warmte van de motoren wordt hergebruikt. Aan weerskanten van het schip zijn twee actieboten bevestigd. Voor het eerst niet opblaasbaar, maar geheel van metaal. Ook hiervan zijn de motoren speciaal ontworpen en milieuvriendelijk. Op het achterdek is een helicopterdek en desnoods kan de heli opgeborgen worden in een kleine hangaar. Er kunnen 37 mensen aan boord leven. Dinsdag in Muziekplaneet praat ik uitgebreid met Rien Achterberg, actievoerder van het eerste uur. (AmsterdamFM, tussen 4 en 5 live vanaf de 4e verdieping van de OBA) Komend weekend op de Beurs Klassieke Schepen interview ik tevens Thijs Nickelsen over de techniek van het schip. Hij is van Dijkstra en Partners. 19 oktober 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. SBS Australie Volg de link en luister 15 oktober 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. VIP Telegraaf 31 mei 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Halverwege De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in de vroeger boekbinderij van gevangenis De Blokhuispoort in Leeuwarden is twee maanden onderweg. Er zijn al ongeveer 1000 bezoekers geweest, waarvan het merendeel afgelopen weekend; zondag 400! Goed, we hebben daarbij meegelift op een ander evenement maar ze waren er wel. Bekenden zag ik niet zo veel, maar dat maakte de belevenis om rondleidingen te geven niet minder. Het is heerlijk om me aan de verbaasde bezoekers voor te stellen en heerlijk dat het lukt ze geboeid te houden met het bijzondere verhaal. Het leukste is dat bijna iedere bezoeker zijn eigen associaties heeft bij de tentoonstelling. Of het nu een kind is dat absoluut niet wil geloven dat ik degene op de foto's ben of een dienstplichtig militair die twee jaar in de Nederlands Indie vechten moest; ieder gesprek is bijzonder. De tentoonstelling is nog twee maanden te zien. Helaas is het museum niet iedere dag open. Er zijn maar enkele vrijwilligers die het museum draaiende houden. En dat terwijl het gebouw zo enorm bijzonder is en de geschiedenis ervan om een eigen museum vraagt. Iedere bezoeker is onder de indruk van het enorme complex in het centrum van de stad. Dat de tentoonstelling over mijn gevangenschap dertig jaar geleden juist hier is, geeft het verhaal een enorme dimensie mee. Mis die bijzondere ervaring niet. Lukt het toch niet om te komen dan kan je hier de schriftelijke rondleiding lezen, met enkele foto's erbij. De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort in Leeuwarden is te bezichtigen op woensdag-, vrijdag-, en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur. In het pinksterweekend op 10 en 11 juni ben ik weer aanwezig voor rondleidingen. 15 april 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Zitten uit Overtuiging Komende zondag zendt Fryslan DOK op Nederland 2 de documentaire Zitten uit Overtuiging uit. Als de wat chaotische programmering klopt gaat het verhaal over totaalweigeren en de anti-militarische actiegroep Onkruit om 15.30 uur op zender. In de documentaire zijn dertig jaar oude en nieuwe beelden te zien van de totaaldienstweigeraars Willem Bosma, Willem de Haan en Stephan Kraan, die allen tot 18 maand gevangenisstraf werden veroordeeld. Ook komt hun advocaat Evert-Jan Rotshuizen aan het woord. Het verschijnsel wordt in het tijdsbeeld geplaatst met oude opnames van Onkruitacties en de grote demonstraties tegen kernenergie in Dodewaard en tegen kernwapens in Amsterdam. Dieuwke Kroese van Omrop Fryslan maakte prachtig document van. Zij ging met Willem Bosma en Willem de Haan terug naar het Depot van Discipline waar totaalweigeraars in eerste instantie opgesloten werden. Zij volgde Stephan Kraan bij de voorbereidingen van de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort waar hij een jaar gevangen zat. In de film ziet hij na precies 30 jaar zijn cel terug. Uitzending documentaire Zitten uit Overtuiging Zondag 17 april om 15.30 uur op Nederland 2, daarna via Uitzending Gemist. Bekijk de video in andere formaten. De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort in Leeuwarden is te bezichtigen op woensdag-, vrijdag-, en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur. In het paasweekend op 22 en 23 april is Stephan Kraan aanwezig voor rondleidingen. 31 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Nee Bedankt De bestelling van Tegenstroom is binnen. Er zit weer een button op mijn tas en een sticker op het raam. Vanaf beneden herken je het zonnetje meteen, al moet je wat moeite doen om de letters op 4 hoog te lezen. Het voelt even vertrouwd als noodzakelijk. Ook de bijbehorende activiteit komt in zicht: op 16 april op de Dam is er vanaf 13 uur een landelijke manifestatie tegen kernenergie. Weet iemand nog wat een button met een kettinkje eraan betekende? 30 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. 30 jaar dank Ruim 100 belangstellenden woonden afgelopen zaterdag de indrukwekkende opening van Dienstweigeraar achter Tralies bij. In het benauwde cellengebouw van de A-Vleugel waren mensen uit alle periodes van mijn leven, uit alle windstreken en van alle leeftijden. Velen hadden elkaar al tientallen jaren niet gezien of kenden elkaar alleen uit verhalen; familie, vrienden en collega's, maar ook voormalig gevangenispersoneel. Via deze weg wil ik iedereen heel hartelijk danken voor dit warme bad in deze koude omgeving. Het was een geweldige dag. De speeches van Sylvia Beers, Willem de Haan, Evert-Jan Rotshuizen, Max Westra gaven een prachtig tijdsbeeld van de maatschappelijke onrust over bewapening, militarisme en het opsluiten van dienstweigeraars, alsmede de link naar de actualiteit. Ankie en Nanne zongen een schitterend lied naar een gedicht van de in 1942 gevangen dienstweigeraar, de Engelsman Will Green. Ook zongen ze met het publiek de volgende canon. Gewoonlijk-Soms tekst en muziek Nanne Kalma Gewoonlijk wordt een persoon die brandsticht, bloedvergiet, verkracht, intimideert, onderdrukt, terroriseert, martelt, molesteert, moordt, liquideert, beschouwd en vervolgd en berecht als een schurk. Maar soms is het de persoon, die weigert - resoluut - Zich op 'n derg'lijke manier te gedragen als een bruut - niettegenstaande dreigement, bevel en dwang - die dan opgeborgen wordt in het gevang. voor Stephan 26-3-2011 De registratie van TeunJan is te bekijken op youtube. Na de opening van wethouder Henk Deinum, die op wonderlijke wijze enorme gevangeniskettingen doorknipte, kon iedereen de vroegere boekbinderij van de Blokhuispoort binnen om de tentoonstelling te bekijken. Het was een legendarische dag die veel verhalen met zich meedraagt. Lees meer in het blog van Eline de Koning. Als je deze dag gemist hebt, kan je nog 4 maanden in dit gevangenismuseum van Leeuwarden de foto's, films, brieven, posters, documenten en natuurlijk mijn cel van dertig jaar geleden bekijken. Ik zal een aantal zaterdmiddagen aanwezig zijn. De eerste keer is zaterdag 2 april. Dienstweigeraar achter Tralies is tot 30 juli en het museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk. 18 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Programma Opening Tentoonstelling 26 maart 2011 Dienstweigeraar achter Tralies Programma van de opening 11.30 uur A-vleugel open voor de pers en gasten. 12.00 uur openingswoord Stichting Blokhuispoort door Willem Helfrich 12.05 uur totaalweigeren in historisch perspectief door voormalig totaalweigeraar Willem de Haan 12.15 uur totaalweigeraars als ongebruikelijke gevangenen door Max Westra: oud adjunct directeur Huis van bewaring Blokhuispoort 12.20 uur Live Muziek: Oan de Fûgels en Ornaris-Soms door Ankie en Nanne 12.25 uur De verdediging van totaalweigeraars door advocaat Evert-Jan Rotshuizen 12.30 uur Inleiding op de documentaire door filmmaker Dieuwke Kroese 12.35 uur Première documentaire Dienstweigeraars achter Tralies 13.00 uur Inleiding in de tentoonstellingdoor Addie Birkhoff 13:15 uur opening tentoonstelling in het museum door wethouder Henk Deinum. Presentatie: Addie Birkhoff Plaats: Blokhuisplein 40 8911 LJ Leeuwarden www.blokhuispoort.nl De tentoonstelling is tot 30 juli en museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk. 4 maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Uitnodiging Opening Tentoonstelling 26 maart 2011 Het bestuur van Stichting Blokhuispoort en Stephan Kraan hebben het genoegen u uit te nodigen voor de opening van de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies foto: Cor van Wees Stephan Kraan zat twaalf maanden in de Blokhuispoort gevangen als totaal-dienstweigeraar. De opening valt samen met de perspresentatie en de première van de documentaire over totaalweigeren van Dieuwke Kroese, Omrop Fryslân. Deze documentaire wordt 27 maart op Nederland 2 uitgezonden. De opening is op zaterdag 26 maart 2011 om 12 uur in de A-vleugel bij cel 30 van het Huis van Bewaring, waar Stephan Kraan gevangen zat. Voor de catering is het handig om te melden als u komt. (lukt dat niet; ook welkom) Aanmelden kan via het info@blokhuispoort.nl of Stephan Kraan vóór 24 maart 2011. Stichting Blokhuispoort Blokhuisplein 40 8911 LJ Leeuwarden www.blokhuispoort.nl Stephan Kraan mail@stephankraan.info De tentoonstelling is tot 30 juli en museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur. 3maart 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Persbericht Dienstweigeraar achter Tralies 26 maart – 30 juli 2011 Dienstweigeraar Achter Tralies biedt van 26 maart tot en met 30 juli 2011 voor het eerst een uniek beeld van het verschijnsel totaalweigeren in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Documenten, foto's, krantenartikelen, affiches, brieven, boeken, films en objecten over totaalweigeraar Stephan Kraan geven een gedetailleerd overzicht van het jaar gevangenschap dat de jonge anarchistische idealist, precies dertig jaar geleden, in het Huis van Bewaring van de Blokhuispoort onderging. In de tijd van grootschalige protesten tegen kernenergie, kernwapens, milieuvervuiling en woningnood ontstaat opnieuw een compromisloze vorm van dienstweigering die past in een lange traditie, zo oud als het verschijnsel militaire dienstplicht. In de oude boekbinderij van museum De Blokhuispoort is de cel van Stephan Kraan nagebouwd en hangen originele affiches en foto's. Op basis van meer dan 2000 brieven, een omvangrijk en uiterst gedetailleerd dagboek en zijn boek De Muesli Bloeit, is zijn leven van maart 1981 tot en met maart 1982 gereconstrueerd. Museum Blokhuispoort toont als eerste een dergelijk overzicht van het verschijnsel totaalweigeren in de originele setting van de gevangenis. foto: Cor van Wees Nederland kende bijna 200 jaar de militaire dienstplicht. In 1810 voerden Franse bezetters onder Lodewijk Napoleon deze in. Dienstweigeraars waren er altijd, soms vanuit christelijke soms vanuit politieke motieven. Zij gingen allen de gevangenis in. De hoogste aantallen politieke weigeraars zaten rond de eerste wereldoorlog vast. Zij werden in groepen in Scheveningen of Veenhuizen gevangen gehouden. Later konden jongens een beroep op de wet gewetensbezwaren doen. Vanaf 1976 tot de afschaffing van de dienstplicht in 1997 zaten 175 totaalweigeraars gevangen, jongens die ook geen beroep op die wet wilden doen. Zij kregen straffen tot 18 maanden cel. Aanvankelijk waren dat veel jongens vanuit de anti-militarische actiegroep Onkruit, zoals Stephan Kraan, later kwamen er ook weigeraars met religieuze motieven, geinspireerd door het Inter Kerkelijk Vredesberaad en de Pax Christie die de massa's mensen tegen kernwapens mobiliseerden. Nadat Stephan Kraan dertig jaar geleden zijn radiodagboek op de VPRO voorlas, mochten ook filmer Peter Gest en fotograaf Cor van Wees bij hoge uitzondering in de Blokhuispoort naar binnen. De film De Nieuwe Helden en de fotoserie is op de tentoonstelling te bekijken en geeft een uniek inkijkje in het gevangenisleven. Tekst en (bewegend) beeld visualiseren en illustreren belangrijke momenten in het jaar gevangenschap, zoals de onderduiktijd, de oppakactie, de tijd in het Depot van Discipline te Nieuwersluis, de hongerstaking, de processen voor Krijgsraad en Hoog Militair Gerechtshof, het schrijven van het boek 'De Muesli Bloeit' en de vrijlating op 12 maart 1982. Het tijdsbeeld vinden we terug in aandacht voor de grote blokkade tegen de kerncentrale van Dodewaard en de enorme demonstratie tegen kernwapens in Amsterdam, beide in 1981. Gedurende vier maanden waant u zich in de Blokhuispoort in de wereld van een gevangen anti-militarist in de sfeer en omgeving van dertig jaar geleden. foto: Cor van Wees De opening van de tentoonstelling is op zaterdag 26 maart 2010, precies dertig jaar nadat Stephan Kraan vanuit het militaire Depot voor Discipline in Nieuwesluis naar het Huis van Bewaring de Blokhuispoort werd gebracht. Tijdens de opening is de premiere van de tv-documentaire van Omrop Fryslân over totaalweigeren, gemaakt door Dieuwke Kroese. In de film zijn naast Stephan Kraan en zijn advocaat Evert-Jan Rotshuizen ook de totaalweigeraars Willem Bosma en Willem de Haan te zien. De Blokhuispoort is een gevangeniscomplex in Leeuwarden. Het is gebouwd rond het jaar 1500 en staat op de zuid westelijk hoek van de oude binnenstad. De Blokhuispoort heeft sinds 1580 dienstgedaan als gevangenis. Het huidige complex is 130 jaar oud en heeft 180 cellen. Stephan Kraan zat in cel 30 op de A-vleugel, het Huis van Bewaring. Deze vleugel en zijn cel zijn op 26 maart open voor pers en publiek. De Blokhuispoort is tot 2008 als gevangenis gebruikt en heeft nu de tijdelijke functie gekregen van cultuurcentrum en museum. Het doel van de stichting Blokhuispoort is het bevorderen van het behoud van de geschiedenis envan het erfgoed de Blokhuispoort. Het museum is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk. > 13 februari 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Dienstweigeraar achter Tralies Het affiche hier beneden is geen fake. Ook geen terugverlangen naar dertig jaar geleden, toen ik als trotse knaap van twintig aan een moedig avontuur begon. Nee, ik verlang er niet naar terug. Tegenwoordig leef ik in Amsterdam en werk ik veel met jonge mensen. Mensen beneden de dertig weten vaak niet dat er in Nederland zoiets was als een militaire dienstplicht. Het verschijnsel dienstweigeren heeft als associatie dat die mensen een sociale dienstplicht deden; werken in een ziekenhuis of zo. Dat je in onze recente geschiedenis als totaalweigeraar in Nederland werd veroordeeld tot 18 maanden cel en dus 12 maanden achter de tralies verdween, is voor hen onvoorstelbaar. Tussen 1970 en 1997 zaten ongeveer 175 jongens als totaalweigeraar gevangen. Totaalweigeraars weigerden alle aspecten van de dienstplicht, ook de vervangende dienstplicht, en lieten zich niet keuren of in ieder geval niet afkeuren. Hun persoonlijke weigering en daaruit volgende gevangenschap was een daad van verzet. Op internet is relatief weinig te vinden over totaalweigeren, want het verschijnsel speelde zich af voor het digitale tijdperk. Vandaar dat het nuttig is om dit gaatje in de geschiedenis te vullen. Blokhuispoort is tegenwoordig de naam van het oude gevangeniscomplex in het centrum van Leeuwarden. Nu een culturele broedplaats voor kunstenaars en een klein startend museum. Het museum Blokhuispoort had mij gevonden via het boek De Muesli Bloeit. Zo ontstond het idee om precies dertig jaar nadat ik gevangen werd gezet de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies te maken met mijn tijd in de Blokhuispoort als voorbeeld. Ik was in die tijd een behoorlijke archivaris en publicist. Er zijn volop kranteknipsels, posters, brieven, persverklaringen, juridische papieren, foto's, filmmateriaal en natuurlijk mijn boek.. Momenteel ben ik bezig al die spullen te zoeken en in kaart te brengen. Ook leg ik contact met de mensen die mij toen steunden, en dat waren er nogal wat. Mijn cel heb ik inmiddels teruggezien. De Blokhuispoort. Ik zat er een jaar gevangen in cel 30 van de A-vleugel, het Huis van Bewaring. Dat was van maart 1981 tot maart 1982. Op dat moment was ik de enige totaalweigeraar in Leeuwarden, maar elders in het land zaten een kleine twintig anderen in gevangenissen. En ja, dienstweigeraars zaten tussen de gewone gevangenen, een vraag die ik vaak krijg. Ze waren natuurlijk wel een vreemde eend in de bijt, niet alleen vanwege het feit dat zij er zaten omdat ze iets niet wilden doen, maar ook vanwege de ophef in de pers en de terugkerende demonstraties bij de gevangenis en bij de processen voor de Krijgsraad in Arnhem. De tentoonstelling geeft een tijdsbeeld en een inkijkje in het leven van een dienstweigeraar achter tralies. Op 26 maart 2011 gaat de tentoonstelling open en blijft vier maanden te zien. Op 27 maart zendt Omrop Fryslan een documentaire op Nederland 2 uit over het verschijnsel totaalweigeren, naar aanleiding van deze tentoonstelling. 30 januari 2011 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Totaalweigeren in beeld 25 december 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Muzieksentiment Radio twee probeert natuurlijk hip te zijn, ook in de weergaloos populaire top tweeduizend nu de kerst weer begonnen is. Er zijn 130 nieuwe nummers bij gekomen dit jaar... Ach er valt een hoop af te dingen op dit instituut. Maar ik moet toegeven dat het me altijd wel weer raakt en ik menig uur luister. Vooral als, zoals zonet, mijn eerste singeltje gedraaid wordt: to my fathers house. Ik was een jaar of twaalf. Maar ook omdat de presentator van dienst Bert Haandrikman is. Bert leerde ik in 1992 kennen toen hij als prille twintiger de hoofdrol speelde in de radiosoap Bestemming Onbekend van Radio Drenthe. Ik speelde ook een kleine rol en kwam zo in aanraking met radiomaken. Dat doe ik nu dan ook alweer 18 jaar. Bert Haandrikman werkte toen bij OOG in Groningen. Hij liet eens een bandje horen met een opname van de radio. Hij had Frits Spits gebeld en sprak plat Gronings of Drents. Dat had hij toen al helemaal afgeleerd, maar Frits Spits was zijn idool. Hoe mooi dat hij zijn droom heeft waargemaakt en alweer jaren geleden als collega van Frits Spits aantrad. Na een jaar Bestemming Onbekend heb ik Bert zelden weergezien. Wel hebben we heel af en toe email-contact gehad als hij in Hilversum achter de microfoon zat en ik mijn nachtdiensten draaide. Uit de radiosoap Bestemming Onbekend ontstond overigens de enige hoorspelvereniging van Nederland Multiple Voice, die een jaar of zes bestaan heeft en hoorspelen maakte voor locale omroepen en in 1996 de Dag van het Hoorspel organiseerde. 27 juni 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. VIP Very Important Person zo luidt de meest voorkomende uitleg van de afkorting VIP. Ik heb dagelijks te maken met die afkorting, want ik werk bij het VIP. Dan betekent het Vroege Interventie Psychose. Het VIP-team van het AMC begeleidt gedurende drie jaar mensen in Amsterdam die een eerste psychose hebben gehad. De kerndoelstelling van het VIP heeft alles te maken met Very Important Persons. Mensen met terugkerende psychoses, schizofrenen, krijgen al gauw het stempel van psychiatrisch gehandicapte. Daar wordt in onze samenleving navenant op gereageerd door ze een rustige en veilige woon- en werkplek te geven in een chronische setting zonder perspectief op ontwikkeling. Het uitgangspunt van het VIP-team is dat deze mensen met een ernstige rotziekte, toch gewoon volwaardig moeten kunnen deelnemen aan de samenleving, van zelfstandige woonruimte tot een gewone baan met een salaris als inkomen in plaats van een uitkering. Zo krijgen ongeveer 250 mensen door 3 VIP-teams alle hulp en steun die ze nodig hebben bij het verwezenlijken van hun wensen op dat gebied. Daarnaast leren zij en hun familie alles over hun ziekte en hoe ze ermee om kunnen gaan. Zij worden ons liefkozend vippers genoemd en zijn wat mij betreft allemaal Very Important Persons. 7 juni 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Modern communiceren Het is nauwelijks bij te benen. Om er een beetje bij te horen als mediamens moet je gebruik maken van de hedendaagse netwerken als hyves, myspace, facebook of linkedIn. Ik heb me alweer eeuwen geleden voor elk van die netwerken aangemeld en een nietszeggende pagina aangemaakt. Het heeft me zowaar enige ´vrienden`opgeleverd. Vriendschappen die er geen zijn met boodschappen zonder inhoud. U kent het wel. Sinds mijn blackberry echter een gebruiksvriendelijke versie van Twitter kan hanteren, ben ik voor het eerst zo´n nieuwe moderne communicatievorm gaan gebruiken. Ik twitter mijn radioaankondigingen en af en toe een persoonlijk weetje voor mijn volgers. Het ene uit publicitaire overwegingen en het ander als een aardigheidje. Een aardigheidje omdat ik het zelf soms wel grapppig vind te lezen wat iemand die ik volg, uitspookt. Soms. Mijn omgeving reageert verbaasd positief. Als ik tijdens een uitzending driftig de minuscule toetsen van mijn teksttelefoon aantik, weet de regie dat er weer een tweet komt. En waar ik vroeger tijdens een fietstocht onverwacht stilstond voor een mooi vogelmoment, trek ik nu eerst de tweetmachine uit mijn zak en na de boodschap pas de verrekijker. Mijn volgers vinden dat leuk. De meeste tweets die ik lees, komen van de NOS en Parool. Zo blijf ik ieder moment op de hoogte van het laatste nieuws. Hoewel. Ik scroll in vogelvlucht door de berichten begeleidt ze met veel ohjaatjes in mijn hoofd. Ik neem niet eens meer de moeite om mijn schouders op te halen. Van de followers die ik persoonlijk ken, weet ik nu hoe laat ze opstaan, of ze thuis op het werk of in de sportschool zijn, en waar ze zich over verbazen en opwinden. Elkaar bezoeken of bellen hoeft niet meer. We weten alle bijzonderheden allang. Meteen nadat ze gebeurt zijn. Zoals u merkt, ben ik, ondanks mijn huidige 82 tweets die door 37 followers gelezen worden, nog steeds met tegenzin aan het wennen aan dit gekke verslavende fenomeen. Ik zou het eigenlijk gewoon niet moeten doen. Ik ga er ook zeker mee stoppen. Maar wilt u me tot het zover is, volgen. Zoek me op mijn naam en lees me, zodat ik weet dat ik nog besta en me in deze digitale tijd niet eenzaam hoef te voelen. 6 juni 2010 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Opnieuw Tot mijn schrik ontdekte ik vandaag dat het alweer anderhalf jaar geleden is dat ik hier iets schreef. Ik wist natuurlijk wel dat het weblog en mijn site een slapend bestaan leidde, maar anderhalf jaar....waar is de tijd gebleven. Goed, het is ongeveer vanaf toen dat ik 60 á 70 uur per week werk. Dan blijft er weinig tijd en energie over. Toch is mijn webstek te bezoeken en krijg ik nog regelmatig reacties. Dan is een update wel noodzakelijk. Er is immers veel gebeurd in die anderhalf jaar. Ik had in november 2008 drie banen: bij GGZ Drenthe, bij Arkin en bij Amsterdam FM. Dat was wel onrustig. In juni 2009 hakte ik de knoop door. Het moest Amsterdam worden. Ik stopte met mijn nachtdienstwerk als psychiatrisch verpleegkundige in Assen. Arkin bood me een vaste baan voor flexwerk aan, dus kon ik zonder veel risico mijn oude baan opzeggen. Met een kleine onderbreking had ik er 24 jaar gewerkt. Met een eenvoudig mailtje hield het op, zomaar. Bij Arkin werkte ik als flexibele verpleegkundige op veel psychiatrische afdelingen door heel Amsterdam, op zoek naar mogelijk een vaste stek. De journalistiek bood immers steeds minder perspectief. Toen ik de gelegenheid kreeg om 3 maanden bij het VIP te komen werken, wilde ik dat wel. Dat was november vorig jaar. Een baan als fietsende psychiatrisch verpleegkundige om te voorkomen dat mensen met een eerste psychose in een isolement terecht komen of in een kliniek. Gezond en nuttig. Het bleek ook eens erg leuk. En zo werk ik nu alweer zeven maanden bij het VIP, inmiddels in dienst van het AMC. VIP staat voor Vroege Interventie Psychosen. Het is een ACT team, multidisciplinair, deskundig en jong. Ervaringsdeskundigen, jobcoaches, maatschappelijk werkers, arsten en psychiaters zwermen iedere dag uit over Amsterdam. Het is heerlijk om te doen en goed voor de conditie. Tegelijk met mijn nieuwe baan bij het AMC, kreeg ik een woning op vijf minuten fietsen van het werk. Een heerlijk toeval. Ik bewoon de bovenste verdieping van een monumentaal pand. Vier hoog en met uitzicht op een gracht en op één van de weinige molens in Amsterdam. En zo ben ik nu helemaal gesetteld in de mooiste stad van Nederland. AmsterdamFM is nog steeds mijn tweede baan. Het blijft een geweldig voorrecht om op de vierde verdieping van de prachtige nieuwe bibliotheek radio te mogen maken. Ik maak deel uit van drie heerlijke teams die negen uur aan radioshows produceren. De baan is veelzijdig. Ik doe alles van koffiejufrouw tot vergaderen met de directeur, van radiotechnicus tot presentator, van stagebegeleider tot eindredacteur. Twee banen gepropt in zes dagen. Ik leid momenteel inderdaad het leven van een workaholic met absoluut geen tijd voor mijn freelanceklussen. Nooit gedacht dat ik zo door het leven zou vliegen. Voor je het weet ben je vijftig, is er anderhalf jaar voorbij en je eigen webstek hopeloos veroudert. Dat laatste is nu eventjes verholpen. Ga terug naar boven en lees meer stukjes in het archief. Reageren kan in het gastenboek.
•Coverstory•Stropdas Af•Semaine du Golfe•Hiswa Klassieke Schepen•Sporten•Klassieke Schepen gaat door!•Afscheid AmsterdamFM•Machtig Mooie Beurs Klassieke Schepen•Nieuwe Regenboog•SBS Australie•VIP Telegraaf•Halverwege•Zitten uit Overtuiging•Nee Bedankt!•30 jaar bedankt•Programma•Uitnodiging•Persbericht•Dienstweigeraar achter Tralies•Totaalweigeren in beeld•Muzieksentiment •VIP •Modern communiceren •Opnieuw
Coverstory Voor het zomernummer van de Spiegel der Zeilvaart, vroeg de eindredactie mij een verhaal te schrijven bij het fotoverslag over de Semaine du Golfe. Zelf was ik betrokken bij de organisatie van het Nederlands Dorp in Vannes, maar had niet gevaren. Een uitdaging met als resultaat onderstaand verhaal, dat meteen de coverstory bleek.
“Nederlandse vloot bij Semaine du Golfe 2013”"Nog nooit zoiets meegemaakt. Ik krijg het niet uit mijn hoofd"
"Het water is onbeschrijfelijk. Het bobbelt, kolkt en maakt plotselinge golfen. In de engtes vormt het een soort wildwaterbaan. Het ene moment heb je golven van een halve meter, het volgende moment een golfveld met spitse puntjes waar het water rechtop staat." Richard Bormans komt een maand na de Semaine du Golfe nog woorden te kort. "Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt; ik krijg het niet uit mijn hoofd. Die Golfe du Mor Bihan is voor Nederlandse begrippen een ongekend gebied met fantastische uitzichten, groot water, stroomengtes, eilandjes met mooie begroeide oevers en baaien met karakteristieke Bretonse dorpjes. Het getijdenwater en snelle stroomversnellingen maken het tot een uitdagend en magnifiek watersportgebied." lees verder
In maart was tijdens de Hiswa de presentatie van de overgang van Beurs Klassieke Schepen naar deze grootste watersportbeurs van Nederland. Als beursjournalist mocht ik de spreekstalmeester zijn en onderstaand artikel voor de Spiegel der Zeilvaart schrijven.
“Stropdas af!”
Als Ids Boersma, directeur RAI exhibitions, bij de presentatie van de HISWA Klassieke Schepen 2014 de liefde verklaart aan het Beurs Klassieke Schepen sfeertje, roept iemand “Stropdas Af!” De goed geklede Boersma bedenkt zich niet en ontdoet zich met een zwierig gebaar resoluut van zijn stropdas. Hij krijgt de lachers op zijn hand als hij ook nog Thedo’s Urker karpoets opzet. Beter kan de essentie van de feestelijkheden op de HISWA niet weergegeven worden. De HISWA neemt het stokje van de Beurs Klassieke Schepen over van Thedo Fruithof en Wim de Bruijn, die vanwege hun leeftijd deze enorme klus niet langer kunnen klaren. lees verder
Semaine du Golfe
Bretagne is van oudsher mijn geliefde tweede vaderland. Talloze malen mocht ik er met Liereliet op de grote maritieme festivals in Brest, Douarnenez en Paimpol optreden. Het leverde vrienden op in het mystieke stenige land met zijn prachtige natuur, ruige kust en pitoreske havenplaatsen. Ik bezocht ze vaak, de laatste jaren echter minder. Gelukkig heeft zich weer een goede aanleiding voorgedaan om de oude banden met deze keltische roots op te nemen. Het maritiem festival Semaine du Golfe, in de Golfe du Mor Bihan, heeft Nederland (de lage landen) uitgeroepen tot eregast. Zoals op alle festivals van deze soort is Thedo Fruithof aangezocht om het Nederlands deel te organiseren. Persoonlijk ken ik het festival alleen van de enthoustiaste organisatoren die jaarlijks op de Beurs Klassieke Schepen hun baai promoten met een grote borrel met oesters. Helaas kon ik nooit de tijd vrijmaken om te gaan. Dit jaar is alles anders. Samen met Karen Meirik in Bretagne help ik Thedo met de organisatie van een Nederlands dorp in Vannes en het transport van 25 Nederlandse klassieke schepen over de weg. Mijn taak is vooral veel teksten te schrijven. (zie de facebookpagina) Op 21 maart waren we in Vannes voor overleg ter plekke en een formele presentatie in het Hotel de Ville. Maritiem festival de Semaine du Golfe in Bretagne, Frankrijk. Van 6 tot 12 mei 2013 varen meer dan 1100 grote en kleine schepen in de Golfe du Morbihan, een binnenzee zo groot als het IJsselmeer met tientallen prachtige eilandjes. De stad Vannes is het kloppend hart van dit festival met feesten in 16 gemeenten. De Lage Landen zijn dit jaar de eregast van het tweejaarlijks spektakel. Er komen ten minste vijftig schepen uit de lage landen, waarvan vele tot het traditionele Varend Erfgoed behoren. In de haven van Vannes komt een Lage Landen dorp met exposities, botenbouw, maritieme ambachten, muziek en typische lekkernijen. Daarnaast is er voor jong en oud een uitgebreid activiteitenprogramma met films, workshops en een nachtelijke botenparade.
Hiswa Klassieke Schepen
Tijdens de Hiswa 2013, begin maart, reageerde menig bezoeker verrast toen ze tussen de dure jachten en snelle motorboten, een groepje klassiek getuigde scheepjes zag staan. Een Fries jacht, twee veldschuiten, een catboat en een tjotter. Op 7 maart werd duidelijk waarom dit prachtig varend erfgoed er stond. Voor 200 genodigden presenteerden Thedo Fruithof en Wim de Bruijn het nieuws dat hun Beurs Klassieke Schepen in de huidige vorm zou ophouden te bestaan. De volgende Beurs Klassieke Schepen heet Hiswa Klassieke Schepen en is in maart 2014 in de RAI. Net als voor de Beurs Klassieke Schepen deed ik namens Thedo en Wim de publiciteitsteksten en verscheen onderstaand persbericht in heel veel media.
Ik mocht bij de feestelijke bijeenkomst als spreekstalmeester fungeren en een lied zingen. Namens de HISWA waren Ids Boersma en Joost Ringeling aanwezig en gevieren hesen ze een banier met de aankondiging van de nieuwe oude beurs klassiek. Volgend jaar krijgt het varend erfgoed een complete hal ter beschikking.
Hiswa neemt de Beurs Klassieke Schepen over
De Beurs Klassieke Schepen gaat samenwerken met de HISWA Amsterdam Boat Show. Onder de naam HISWA Klassieke Schepen maakt de traditionele Nederlandse scheepvaart vanaf 2014 deel uit van deze grootste botenbeurs van Nederland. De HISWA krijgt hiermee het breedste aanbod van schepen en scheepsbenodigdheden. De Beurs Klassieke Schepen maakt een grote stap richting verdere professionalisering en krijgt een bereik van circa acht keer zoveel bezoekers als in het huidige format. Voor beide organisaties is sprake van een win-win situatie.
De Beurs Klassieke Schepen is in de 16 jaar van haar bestaan uitgegroeid tot de grootste en meest uitgebreide beurs voor liefhebbers en eigenaren van de traditionele Hollandse vloot. De laatste jaren was de Beurs Klassieke Schepen begin november op de Gependam van Enkhuizen en trok gemiddeld 5000 bezoekers. Hoog was de waardering voor de 160 exposanten en 80 schepen temidden van de kenmerkende sfeer van hout en ijzer, van teer en touw, van oude lijnen en bruine zeilen. Maar deze gezellige beurs groeide uit zijn jas en was na al die jaren toe aan de vernieuwingsslag. Die is gevonden in de samenwerking met de HISWA.
De HISWA Amsterdam Boat Show in de Amsterdamse RAI is met 300 exposanten, vele boten en circa 40.000 bezoekers vele malen groter dan de Beurs Klassiek Schepen. Het enorme aanbod ontbeerde tot dusver grotendeels de verbinding tussen de moderne jachten en sloepen met het rijke maritieme verleden van Nederland zoals de Beurs Klassieke Schepen die biedt. Daarom is de samenwerking ook een echte verrijking en verbetering. Het onderhoud en behoud van de ongeveer 5000 geregistreerde monumentale klassieke schepen vergt bijzondere materialen, kennis en vaardigheden. En daarvan heeft de HISWA Klassieke Schepen vanaf volgend jaar de grootste verzameling onder één dak.
Thedo Fruithof en Wim de Bruijn willen alle exposanten, vrijwilligers en bezoekers van de 16 afleveringen van de Beurs Klassieke Schepen van harte bedanken voor de fantastische jaren van samenwerking en inspiratie. Zij hebben er vertrouwen in dat door de samenwerking met de HISWA, de toekomst voor de Klassieke Schepen gewaarborgd is. Zij denken dat de HISWA Klassieke Schepen een nieuwe dynamiek en sfeer gaat krijgen, waar iedereen zich thuis voelt. Tot ziens in maart 2014 op de HISWA Klassieke Schepen in Amsterdam RAI!
Sporten
In geen jaren heb ik gesport. De laatste korte oprisping dateert van een jaar of 6 geleden toen ik in korte tijd zoveel van mijn spieren eiste dat het niet goed kon gaan. Een hartnekkige blessure was het gevolg; alle inspanningen voor niets. Ik zag voor mezelf veel redelijke argumenten om nooit meer te sporten. Bewegingsloos worden mensen immers ook oud en de baas is er blij mee want blessures heb je niet meer. Bovendien heb ik een fietsend beroep en ben ik goed op gewicht. Zo wist er nog wel een paar. Sporten is onzin. Tot mijn eigen verbazing verandert mijn weerstand dit jaar in enthousiasme. In februari provoceert het natuurijs mij zodanig dat ik het schaatsen niet kan laten. Schaatsen, eens een passie, wilde ik ook niet meer. Het is alleen leuk als je het goed kan en dan het liefst op sloten en plassen. Op de baan is het druk en vallen een groot risico. Maar nu bleven sloten en plassen wat langer bevroren en ik probeerde toch maar eens mijn bejaarde noren. Ik kon het nog wel een beetje en soms, heel kort, lukte het om dat gevoel van vliegen te krijgen. Een week lang schaatste ik bijna elke dag. Het kleine beetje conditie dat ik opbouwde, wilde ik niet kwijt en zo keen ik stiekem of mijn oude hardloopschoenen nog pasten. Dat deden ze. Heel langzaam bouwde ik mijn longcapaciteit, spiermassa en conditie op. Zoals vaak met mij, ging mijn enthousiasme mettertijd over in licht fanatisme. En daar zit ik nu ongeveer. Twee weken geleden liep ik overmoedig de Dam-tot-Damloop 10 EM (16,1 km) in 1.32, niet slecht voor een beginnende amateur van boven de 50. Ik overleefde blessurevrij. De week erna stond ik voor het eerst van mijn leven op een atletiekbaan, de baan van AV'23. En voor het eerst sinds mijn 18e train ik weer in groepsverband op een verlicht sportveld. Dat is heel gek als je het 35 jaar niet gedaan hebt. Gelukkig is het een erg gastvrije club zonder strenge regels. Of het er echt van komt, dat lidmaatschap,is nog niet zeker. Maar de kans na vandaag wel groter: 10 km in 50 minuten bij de Sloterplasloop, dat motiveert. Maar waar moet ik zo langzamerhand met al die vaantjes en medailles heen?
Klassieke Schepen gaan door!
Dit jaar is er voor de zestiende keer Klassieke Schepen. De beurs voor eigenaren en liefhebbers van varende monumenten tot de zogenaamde 'spirit tot traditions' is inmiddels net zo'n klassieker als haar onderwerp. Iedereen kent het evenement dat dit jaar van vrijdag 2 november tot en met zondag 4 november op en rond de Gependam in Enkhuizen plaats vindt. De enorme hoeveelheid en diversiteit van exploitanten, de bijzondere schepen en verrassende atmosfeer trekken jaarlijks meer publiek. De Beurs Klassieke Schepen is de traditionele afsluiting van het vaarseizoen waar ons maritieme verleden telkens opnieuw een uitdagende toekomst blijkt te hebben. Het thema is Klassieke Schepen Gaan Door! Daarbij is er veel aandacht voor de overdracht van kennis en vakmanschap. Van de mooi gerestaureerde Klassieke Schepen langs de kades zijn vaak gered van de ondergang. Gered uit handen van slopers of gered van een wegkwijnend bestaan in een slootje achteraf. Dat soort reddingsacties zijn steeds minder vaak nodig, want we zijn ons veel meer bewust van de cultuurhistorische waarde van oude schepen. De nadruk ligt op onderhoud en verduurzamen. Er komen wel nieuwe boten op de beurs. Was het zestien jaar geleden ondenkbaar dat polyester jachten tot de klassieken behoorden, nu zijn de 'polyclassics ' ook vertegenwoordigd op de beurs naast natuurlijk botters, tjotters of tjalken. Echt nieuwe schepen zijn er ook, maar dan gebouwd naar de geest van oude scheepstypes, de spirit of tradition. De beurs Klassieke Schepen is er voor iedereen die houdt van de sfeer op en rond de kades in oude havens. De beurs is er voor de particuliere eigenaar als voor professionals, zoals de schippers in de chartervaart. Het is het platform waar onderdelen, materialen, kleding, boeken en miniaturen te vinden zijn naast botenmakelaars, scheepsarchitecten, werven, houtwerkers en zeilmakers. Er zijn verenigingen en stichtingen tot behoud van scheepstypes, museumhavens, evenementen of ambitieuze projecten zich presenteren. Er zijn films, lezingen, vaksymposia, muziekvoorstellingen en gerookte vissen. En dan natuurlijk de schepen; van kotters tot 8-meters, Wieringer Aken tot koftjalken of sleepboten tot lemsteraken. U bent het eerste weekend van november van harte welkom in Enkhuizen. De Gependam is comfortabel bereikbaar met de trein. Met de auto vaart u vanaf de parkeerplaats per veerboot tot het expositieterrein. Toegang volwassenen € 10, jeugd van 4 -17 jaar € 6 en tot 4 jaar gratis.
Afscheid van AmsterdamFM
Het is zo ver. Mijn laatste uur AmsterdamFM is aanstaande. Na 5 jaar Kunst en Cultuur radio maken vanuit de fantastische OBA, stopt mijn werk voor de mooiste zender van de hoofdstad. Ik ben verschrikkelijk dankbaar dat ik namens AmsterdamFM het werk als eindverantwoordelijke voor zoveel uur live Kunst en Cultuur Radio heb mogen doen. Ik heb waanzinnig veel geleerd en heb prachtige en onvergetelijke staaltjes van radio mee mogen maken. Daarnaast de transformatie van een minimale uitzendkit in een kast van de kantine van de OBA aan de Prinsengracht tot de full prof studio op de 4e verdieping. De samenwerking met de OBA was altijd fantastisch. Natuurlijk met directeur Hans van Velzen die AmsterdamFM en mij persoonlijk zoveel kans op ontplooiing bood. Maar ook de mensen van de backoffice, de MID, de frontoffice, ODE Congres, de beveiliging, de technici en beheer. Iedereen was altijd bereid om voor ieder groot en klein probleem een oplossing te verzorgen. Vaste waarden waren al die jaren ook Leo Willemse, Lex Meijer en Metha Molenaar met hun eindeloze directe input bij de uitzendingen. De laatste jaren kregen we nieuwe collega's in de vorm van OBA-Live, wat een boost gaf dat aan de professionaliteit van AmsterdamFM. Rina Bedankt! Van alles wat ik gedaan heb, staat voor mij het samenwerken met de redacties en de technici bovenaan. Fantastisch om te zien hoe nieuwe mensen telkens weer uitgroeiden tot allround radiojournalisten die alsmaar nieuwe uitdagingen aangingen en veelal met tomeloze energie al hun vrije tijd voor de zender gaven. En wie hebben we niet aan tafel gehad? Het waren duizenden gasten uit alle culturele uithoeken en honderden muzikale acts. Mijn vaste steun en toeverlaat bij AmsterdamFM was collega en vriend, hoofdredacteur Jan Huisman met wie ik honderden uren over onze radio gesproken heb. Deze opsomming is natuurlijk op alle fronten onvolledig en voel je niet gepasseerd als je er niet bij staat. Ik heb een geweldige tijd gehad en iedereen die erbij was, weet waarom. Toch is de tijd gekomen om weer nieuwe wegen in te slaan. Ik weet nog niet welke maar wat ik wel weet, is dat komende dinsdag 29/11 tussen 4 en 5 de laatste Muziekplaneet is. Het is meteen mijn laatste uur AmsterdamFM. Om dat te vieren is er na afloop een drankje voor wie het met me mee wil vieren. Natuurlijk op de 4e verdieping van de OBA. En natuurlijk blijf ik in Amsterdam en in de buurt van de OBA. We zien elkaar wel weer.
Machtig mooie 15e Beurs Klassieke Schepen
De weergoden hadden duidelijk het beste voor met de jubileumeditie van de Beurs Klassieke Schepen. Droog, zonnig, lekker windje; het leek wel een voorjaarsbeurs. Dat was te merken aan de optimistische vrolijke sfeer en aan de drukte op de Gependam. De bezoekersaantallen waren nooit zo hoog. Met 5300 waren er 7% meer mensen dan in 2010. De 170 standhouders en 90 schepen hadden aan belangstelling dan ook niet te klagen.
De swingende opening voorspelde al een fijne beurs. De jubilarissen Thedo Fruithof en Wim de Bruijn genoten volop van een inspirerende vlotte Ronald Plasterk die de beurs opende, en van de varende cabaretier Pieter van Empelen, die een loflied op de jarige beurs zong. Marijke de Jong, winnares van de BKS-SdZ Wisseltrofee, hield een bevlogen toespraak over het belang van de kennis en overdracht van tradities en de wettelijke erkenning van varende monumenten. Vervolgens trokken drommen mensen langs de stands en de schepen. De Kamper Kogge met zijn stoere middeleeuwse uiterlijk en liederlijke verhalenvertellers was een blikvanger. Maar ook het zandscheepje, de boeiers, botters, jachten, tjalken, stoomslepers en andere plezier- en bedrijfsvaartuigen die lagen te pronken in de zon. Menigeen maakte een zeiltochtje met de zeepunter of een aak. Anderen bekeken het spektakel met een vers gerookte haring terwijl de waterscouts van De Haven driftig zaten te krabben op hun houten sloep en nieuwe zeilen naaiden. In de grote beurstent zorgde de stevige stroom babbelende bezoekers voor grijnzende gezichten van scheepsmakelaars, boekverkopers, kledinghandelaars, behoudsverenigingen, evenementenorganisaties en ambachtslieden. Wie moe was, luisterde ademloos naar de verhalen in de Leugenbank, met als hoogtepunt solozeiler Henk de Velde die uitgebreid vertelde over ontmoetingen met ijsberen, walvissen en zeecontainers tijdens zijn indrukwekkende wereldreizen. Maar ook gesprekken met bijvoorbeeld de Amerikaan Lance Lee van de Atlantic Challenge of zeilenkenner Carlos Bartos uit Alaska waren zeer de moeite waard. Het 15 jarig jubileum was de spil waar het iedere dag opnieuw om draaide. Vrijdag met een prachtig feest op de Friesland met alle standhouders en vrijwilligers die er al die jaren bij waren; zaterdag een grote receptie van de Fransen met negenhonderd oesters uit Normandië, eindeloos veel wijn en een oorkonde voor Wim de Bruijn van de Stichting Ronde en Platbodemjachten. Drie keer blies beursvader Thedo Fruithof op zijn grote schelp om een dag te openen en drie keer om een dag te sluiten. Tot de laatste minuut was het druk bij de stands en bespraken oude en nieuwe bekenden geanimeerd over de handel en wandel van de museumhavens, het register varende monumenten, of gewoon over hun bootje of dat van hun dromen. Veel te snel blies Thedo ons beursverhaaltje uit, gevolgd door het grootste applaus ooit. Machtig mooi, en zo was het. Voor meer informatie, blogs etc. www.klassieke-schepen.nl
Nieuwe Regenboog
Op het Java-eiland is het inwijdingsfestival van het nieuwe schip van Greenpeace begonnen. De Rainbow Warrier III ligt een week lang te pronken langs de kade. Het hoogtepunt is op 5 november als er een groot aantal artiesten optreden op het gratis festival. Gisteren was er een eerste presentatie voor genodigden inclusief rondleidingen.
Het is een indrukwekkend schip, ontworpen door het maritieme architectenbureau Dijkstra en Partners. De Warrier III is 58 meter lang, 11 meter breed en zijn masten meten meer dan 50 meter hoog. Ik kan de topjes vanuit mijn huis net zien. Maar als je aan de voet van deze vreemde masten staat, geloof je meteen dat er op de zeilen een snelheid van 10 knopen wordt gehaald.
Het schip is zo duurzaam mogelijk gebouwd. Er zijn zowel een electrische motor als een dieselmotor aanwezig die in een prachtig samenspel met de zeilen voor een efficiente voortstuwing van 16 knopen zorgen. De warmte van de motoren wordt hergebruikt.
Aan weerskanten van het schip zijn twee actieboten bevestigd. Voor het eerst niet opblaasbaar, maar geheel van metaal. Ook hiervan zijn de motoren speciaal ontworpen en milieuvriendelijk. Op het achterdek is een helicopterdek en desnoods kan de heli opgeborgen worden in een kleine hangaar. Er kunnen 37 mensen aan boord leven.
Dinsdag in Muziekplaneet praat ik uitgebreid met Rien Achterberg, actievoerder van het eerste uur. (AmsterdamFM, tussen 4 en 5 live vanaf de 4e verdieping van de OBA) Komend weekend op de Beurs Klassieke Schepen interview ik tevens Thijs Nickelsen over de techniek van het schip. Hij is van Dijkstra en Partners.
SBS Australie
Volg de link en luister
VIP Telegraaf
Halverwege
De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in de vroeger boekbinderij van gevangenis De Blokhuispoort in Leeuwarden is twee maanden onderweg. Er zijn al ongeveer 1000 bezoekers geweest, waarvan het merendeel afgelopen weekend; zondag 400! Goed, we hebben daarbij meegelift op een ander evenement maar ze waren er wel. Bekenden zag ik niet zo veel, maar dat maakte de belevenis om rondleidingen te geven niet minder. Het is heerlijk om me aan de verbaasde bezoekers voor te stellen en heerlijk dat het lukt ze geboeid te houden met het bijzondere verhaal. Het leukste is dat bijna iedere bezoeker zijn eigen associaties heeft bij de tentoonstelling. Of het nu een kind is dat absoluut niet wil geloven dat ik degene op de foto's ben of een dienstplichtig militair die twee jaar in de Nederlands Indie vechten moest; ieder gesprek is bijzonder.
De tentoonstelling is nog twee maanden te zien. Helaas is het museum niet iedere dag open. Er zijn maar enkele vrijwilligers die het museum draaiende houden. En dat terwijl het gebouw zo enorm bijzonder is en de geschiedenis ervan om een eigen museum vraagt. Iedere bezoeker is onder de indruk van het enorme complex in het centrum van de stad. Dat de tentoonstelling over mijn gevangenschap dertig jaar geleden juist hier is, geeft het verhaal een enorme dimensie mee. Mis die bijzondere ervaring niet. Lukt het toch niet om te komen dan kan je hier de schriftelijke rondleiding lezen, met enkele foto's erbij.
De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort in Leeuwarden is te bezichtigen op woensdag-, vrijdag-, en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur. In het pinksterweekend op 10 en 11 juni ben ik weer aanwezig voor rondleidingen.
Zitten uit Overtuiging
Komende zondag zendt Fryslan DOK op Nederland 2 de documentaire Zitten uit Overtuiging uit. Als de wat chaotische programmering klopt gaat het verhaal over totaalweigeren en de anti-militarische actiegroep Onkruit om 15.30 uur op zender. In de documentaire zijn dertig jaar oude en nieuwe beelden te zien van de totaaldienstweigeraars Willem Bosma, Willem de Haan en Stephan Kraan, die allen tot 18 maand gevangenisstraf werden veroordeeld. Ook komt hun advocaat Evert-Jan Rotshuizen aan het woord. Het verschijnsel wordt in het tijdsbeeld geplaatst met oude opnames van Onkruitacties en de grote demonstraties tegen kernenergie in Dodewaard en tegen kernwapens in Amsterdam. Dieuwke Kroese van Omrop Fryslan maakte prachtig document van. Zij ging met Willem Bosma en Willem de Haan terug naar het Depot van Discipline waar totaalweigeraars in eerste instantie opgesloten werden. Zij volgde Stephan Kraan bij de voorbereidingen van de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort waar hij een jaar gevangen zat. In de film ziet hij na precies 30 jaar zijn cel terug.
Uitzending documentaire Zitten uit Overtuiging Zondag 17 april om 15.30 uur op Nederland 2, daarna via Uitzending Gemist.
De tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies in gevangenismuseum Blokhuispoort in Leeuwarden is te bezichtigen op woensdag-, vrijdag-, en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur. In het paasweekend op 22 en 23 april is Stephan Kraan aanwezig voor rondleidingen.
Nee Bedankt
De bestelling van Tegenstroom is binnen. Er zit weer een button op mijn tas en een sticker op het raam. Vanaf beneden herken je het zonnetje meteen, al moet je wat moeite doen om de letters op 4 hoog te lezen. Het voelt even vertrouwd als noodzakelijk. Ook de bijbehorende activiteit komt in zicht: op 16 april op de Dam is er vanaf 13 uur een landelijke manifestatie tegen kernenergie. Weet iemand nog wat een button met een kettinkje eraan betekende?
30 jaar dank
Ruim 100 belangstellenden woonden afgelopen zaterdag de indrukwekkende opening van Dienstweigeraar achter Tralies bij. In het benauwde cellengebouw van de A-Vleugel waren mensen uit alle periodes van mijn leven, uit alle windstreken en van alle leeftijden. Velen hadden elkaar al tientallen jaren niet gezien of kenden elkaar alleen uit verhalen; familie, vrienden en collega's, maar ook voormalig gevangenispersoneel. Via deze weg wil ik iedereen heel hartelijk danken voor dit warme bad in deze koude omgeving. Het was een geweldige dag.
De speeches van Sylvia Beers, Willem de Haan, Evert-Jan Rotshuizen, Max Westra gaven een prachtig tijdsbeeld van de maatschappelijke onrust over bewapening, militarisme en het opsluiten van dienstweigeraars, alsmede de link naar de actualiteit. Ankie en Nanne zongen een schitterend lied naar een gedicht van de in 1942 gevangen dienstweigeraar, de Engelsman Will Green. Ook zongen ze met het publiek de volgende canon.
Gewoonlijk-Soms tekst en muziek Nanne Kalma Gewoonlijk wordt een persoon die brandsticht, bloedvergiet, verkracht, intimideert, onderdrukt, terroriseert, martelt, molesteert, moordt, liquideert, beschouwd en vervolgd en berecht als een schurk. Maar soms is het de persoon, die weigert - resoluut - Zich op 'n derg'lijke manier te gedragen als een bruut - niettegenstaande dreigement, bevel en dwang - die dan opgeborgen wordt in het gevang. voor Stephan 26-3-2011
De registratie van TeunJan is te bekijken op youtube.
Na de opening van wethouder Henk Deinum, die op wonderlijke wijze enorme gevangeniskettingen doorknipte, kon iedereen de vroegere boekbinderij van de Blokhuispoort binnen om de tentoonstelling te bekijken. Het was een legendarische dag die veel verhalen met zich meedraagt.
Lees meer in het blog van Eline de Koning.
Als je deze dag gemist hebt, kan je nog 4 maanden in dit gevangenismuseum van Leeuwarden de foto's, films, brieven, posters, documenten en natuurlijk mijn cel van dertig jaar geleden bekijken. Ik zal een aantal zaterdmiddagen aanwezig zijn. De eerste keer is zaterdag 2 april.
Dienstweigeraar achter Tralies is tot 30 juli en het museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk.
Programma Opening Tentoonstelling 26 maart 2011
Programma van de opening
11.30 uur A-vleugel open voor de pers en gasten. 12.00 uur openingswoord Stichting Blokhuispoort door Willem Helfrich 12.05 uur totaalweigeren in historisch perspectief door voormalig totaalweigeraar Willem de Haan 12.15 uur totaalweigeraars als ongebruikelijke gevangenen door Max Westra: oud adjunct directeur Huis van bewaring Blokhuispoort 12.20 uur Live Muziek: Oan de Fûgels en Ornaris-Soms door Ankie en Nanne 12.25 uur De verdediging van totaalweigeraars door advocaat Evert-Jan Rotshuizen 12.30 uur Inleiding op de documentaire door filmmaker Dieuwke Kroese 12.35 uur Première documentaire Dienstweigeraars achter Tralies 13.00 uur Inleiding in de tentoonstellingdoor Addie Birkhoff 13:15 uur opening tentoonstelling in het museum door wethouder Henk Deinum. Presentatie: Addie Birkhoff
Plaats: Blokhuisplein 40 8911 LJ Leeuwarden www.blokhuispoort.nl
De tentoonstelling is tot 30 juli en museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk.
Uitnodiging Opening Tentoonstelling 26 maart 2011
Het bestuur van Stichting Blokhuispoort en Stephan Kraan hebben het genoegen u uit te nodigen voor de opening van de tentoonstelling
Stephan Kraan zat twaalf maanden in de Blokhuispoort gevangen als totaal-dienstweigeraar.
De opening valt samen met de perspresentatie en de première van de documentaire over totaalweigeren van Dieuwke Kroese, Omrop Fryslân. Deze documentaire wordt 27 maart op Nederland 2 uitgezonden.
De opening is op zaterdag 26 maart 2011 om 12 uur in de A-vleugel bij cel 30 van het Huis van Bewaring, waar Stephan Kraan gevangen zat.
Voor de catering is het handig om te melden als u komt. (lukt dat niet; ook welkom)
Aanmelden kan via het info@blokhuispoort.nl of Stephan Kraan vóór 24 maart 2011.
Stichting Blokhuispoort Blokhuisplein 40 8911 LJ Leeuwarden www.blokhuispoort.nl Stephan Kraan mail@stephankraan.info
De tentoonstelling is tot 30 juli en museum Blokhuispoort is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdag van 13 tot 17 uur.
Persbericht
Dienstweigeraar achter Tralies 26 maart – 30 juli 2011 Dienstweigeraar Achter Tralies biedt van 26 maart tot en met 30 juli 2011 voor het eerst een uniek beeld van het verschijnsel totaalweigeren in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Documenten, foto's, krantenartikelen, affiches, brieven, boeken, films en objecten over totaalweigeraar Stephan Kraan geven een gedetailleerd overzicht van het jaar gevangenschap dat de jonge anarchistische idealist, precies dertig jaar geleden, in het Huis van Bewaring van de Blokhuispoort onderging. In de tijd van grootschalige protesten tegen kernenergie, kernwapens, milieuvervuiling en woningnood ontstaat opnieuw een compromisloze vorm van dienstweigering die past in een lange traditie, zo oud als het verschijnsel militaire dienstplicht. In de oude boekbinderij van museum De Blokhuispoort is de cel van Stephan Kraan nagebouwd en hangen originele affiches en foto's. Op basis van meer dan 2000 brieven, een omvangrijk en uiterst gedetailleerd dagboek en zijn boek De Muesli Bloeit, is zijn leven van maart 1981 tot en met maart 1982 gereconstrueerd. Museum Blokhuispoort toont als eerste een dergelijk overzicht van het verschijnsel totaalweigeren in de originele setting van de gevangenis.
Nederland kende bijna 200 jaar de militaire dienstplicht. In 1810 voerden Franse bezetters onder Lodewijk Napoleon deze in. Dienstweigeraars waren er altijd, soms vanuit christelijke soms vanuit politieke motieven. Zij gingen allen de gevangenis in. De hoogste aantallen politieke weigeraars zaten rond de eerste wereldoorlog vast. Zij werden in groepen in Scheveningen of Veenhuizen gevangen gehouden. Later konden jongens een beroep op de wet gewetensbezwaren doen. Vanaf 1976 tot de afschaffing van de dienstplicht in 1997 zaten 175 totaalweigeraars gevangen, jongens die ook geen beroep op die wet wilden doen. Zij kregen straffen tot 18 maanden cel. Aanvankelijk waren dat veel jongens vanuit de anti-militarische actiegroep Onkruit, zoals Stephan Kraan, later kwamen er ook weigeraars met religieuze motieven, geinspireerd door het Inter Kerkelijk Vredesberaad en de Pax Christie die de massa's mensen tegen kernwapens mobiliseerden.
Nadat Stephan Kraan dertig jaar geleden zijn radiodagboek op de VPRO voorlas, mochten ook filmer Peter Gest en fotograaf Cor van Wees bij hoge uitzondering in de Blokhuispoort naar binnen. De film De Nieuwe Helden en de fotoserie is op de tentoonstelling te bekijken en geeft een uniek inkijkje in het gevangenisleven.
Tekst en (bewegend) beeld visualiseren en illustreren belangrijke momenten in het jaar gevangenschap, zoals de onderduiktijd, de oppakactie, de tijd in het Depot van Discipline te Nieuwersluis, de hongerstaking, de processen voor Krijgsraad en Hoog Militair Gerechtshof, het schrijven van het boek 'De Muesli Bloeit' en de vrijlating op 12 maart 1982. Het tijdsbeeld vinden we terug in aandacht voor de grote blokkade tegen de kerncentrale van Dodewaard en de enorme demonstratie tegen kernwapens in Amsterdam, beide in 1981. Gedurende vier maanden waant u zich in de Blokhuispoort in de wereld van een gevangen anti-militarist in de sfeer en omgeving van dertig jaar geleden.
De opening van de tentoonstelling is op zaterdag 26 maart 2010, precies dertig jaar nadat Stephan Kraan vanuit het militaire Depot voor Discipline in Nieuwesluis naar het Huis van Bewaring de Blokhuispoort werd gebracht. Tijdens de opening is de premiere van de tv-documentaire van Omrop Fryslân over totaalweigeren, gemaakt door Dieuwke Kroese. In de film zijn naast Stephan Kraan en zijn advocaat Evert-Jan Rotshuizen ook de totaalweigeraars Willem Bosma en Willem de Haan te zien.
De Blokhuispoort is een gevangeniscomplex in Leeuwarden. Het is gebouwd rond het jaar 1500 en staat op de zuid westelijk hoek van de oude binnenstad. De Blokhuispoort heeft sinds 1580 dienstgedaan als gevangenis. Het huidige complex is 130 jaar oud en heeft 180 cellen. Stephan Kraan zat in cel 30 op de A-vleugel, het Huis van Bewaring. Deze vleugel en zijn cel zijn op 26 maart open voor pers en publiek. De Blokhuispoort is tot 2008 als gevangenis gebruikt en heeft nu de tijdelijke functie gekregen van cultuurcentrum en museum. Het doel van de stichting Blokhuispoort is het bevorderen van het behoud van de geschiedenis envan het erfgoed de Blokhuispoort. Het museum is open op woensdag-, vrijdag- en zaterdagmiddag van 13 tot 17 uur en gratis toegankelijk.
Dienstweigeraar achter Tralies
Het affiche hier beneden is geen fake. Ook geen terugverlangen naar dertig jaar geleden, toen ik als trotse knaap van twintig aan een moedig avontuur begon. Nee, ik verlang er niet naar terug. Tegenwoordig leef ik in Amsterdam en werk ik veel met jonge mensen. Mensen beneden de dertig weten vaak niet dat er in Nederland zoiets was als een militaire dienstplicht. Het verschijnsel dienstweigeren heeft als associatie dat die mensen een sociale dienstplicht deden; werken in een ziekenhuis of zo. Dat je in onze recente geschiedenis als totaalweigeraar in Nederland werd veroordeeld tot 18 maanden cel en dus 12 maanden achter de tralies verdween, is voor hen onvoorstelbaar.
Tussen 1970 en 1997 zaten ongeveer 175 jongens als totaalweigeraar gevangen. Totaalweigeraars weigerden alle aspecten van de dienstplicht, ook de vervangende dienstplicht, en lieten zich niet keuren of in ieder geval niet afkeuren. Hun persoonlijke weigering en daaruit volgende gevangenschap was een daad van verzet. Op internet is relatief weinig te vinden over totaalweigeren, want het verschijnsel speelde zich af voor het digitale tijdperk. Vandaar dat het nuttig is om dit gaatje in de geschiedenis te vullen.
Blokhuispoort is tegenwoordig de naam van het oude gevangeniscomplex in het centrum van Leeuwarden. Nu een culturele broedplaats voor kunstenaars en een klein startend museum. Het museum Blokhuispoort had mij gevonden via het boek De Muesli Bloeit. Zo ontstond het idee om precies dertig jaar nadat ik gevangen werd gezet de tentoonstelling Dienstweigeraar achter Tralies te maken met mijn tijd in de Blokhuispoort als voorbeeld. Ik was in die tijd een behoorlijke archivaris en publicist. Er zijn volop kranteknipsels, posters, brieven, persverklaringen, juridische papieren, foto's, filmmateriaal en natuurlijk mijn boek.. Momenteel ben ik bezig al die spullen te zoeken en in kaart te brengen. Ook leg ik contact met de mensen die mij toen steunden, en dat waren er nogal wat. Mijn cel heb ik inmiddels teruggezien.
De Blokhuispoort. Ik zat er een jaar gevangen in cel 30 van de A-vleugel, het Huis van Bewaring. Dat was van maart 1981 tot maart 1982. Op dat moment was ik de enige totaalweigeraar in Leeuwarden, maar elders in het land zaten een kleine twintig anderen in gevangenissen. En ja, dienstweigeraars zaten tussen de gewone gevangenen, een vraag die ik vaak krijg. Ze waren natuurlijk wel een vreemde eend in de bijt, niet alleen vanwege het feit dat zij er zaten omdat ze iets niet wilden doen, maar ook vanwege de ophef in de pers en de terugkerende demonstraties bij de gevangenis en bij de processen voor de Krijgsraad in Arnhem.
De tentoonstelling geeft een tijdsbeeld en een inkijkje in het leven van een dienstweigeraar achter tralies. Op 26 maart 2011 gaat de tentoonstelling open en blijft vier maanden te zien. Op 27 maart zendt Omrop Fryslan een documentaire op Nederland 2 uit over het verschijnsel totaalweigeren, naar aanleiding van deze tentoonstelling.
Totaalweigeren in beeld
Muzieksentiment
Radio twee probeert natuurlijk hip te zijn, ook in de weergaloos populaire top tweeduizend nu de kerst weer begonnen is. Er zijn 130 nieuwe nummers bij gekomen dit jaar... Ach er valt een hoop af te dingen op dit instituut. Maar ik moet toegeven dat het me altijd wel weer raakt en ik menig uur luister. Vooral als, zoals zonet, mijn eerste singeltje gedraaid wordt: to my fathers house. Ik was een jaar of twaalf. Maar ook omdat de presentator van dienst Bert Haandrikman is.
Bert leerde ik in 1992 kennen toen hij als prille twintiger de hoofdrol speelde in de radiosoap Bestemming Onbekend van Radio Drenthe. Ik speelde ook een kleine rol en kwam zo in aanraking met radiomaken. Dat doe ik nu dan ook alweer 18 jaar. Bert Haandrikman werkte toen bij OOG in Groningen.
Hij liet eens een bandje horen met een opname van de radio. Hij had Frits Spits gebeld en sprak plat Gronings of Drents. Dat had hij toen al helemaal afgeleerd, maar Frits Spits was zijn idool. Hoe mooi dat hij zijn droom heeft waargemaakt en alweer jaren geleden als collega van Frits Spits aantrad.
Na een jaar Bestemming Onbekend heb ik Bert zelden weergezien. Wel hebben we heel af en toe email-contact gehad als hij in Hilversum achter de microfoon zat en ik mijn nachtdiensten draaide. Uit de radiosoap Bestemming Onbekend ontstond overigens de enige hoorspelvereniging van Nederland Multiple Voice, die een jaar of zes bestaan heeft en hoorspelen maakte voor locale omroepen en in 1996 de Dag van het Hoorspel organiseerde.
VIP
Very Important Person zo luidt de meest voorkomende uitleg van de afkorting VIP. Ik heb dagelijks te maken met die afkorting, want ik werk bij het VIP. Dan betekent het Vroege Interventie Psychose. Het VIP-team van het AMC begeleidt gedurende drie jaar mensen in Amsterdam die een eerste psychose hebben gehad.
De kerndoelstelling van het VIP heeft alles te maken met Very Important Persons. Mensen met terugkerende psychoses, schizofrenen, krijgen al gauw het stempel van psychiatrisch gehandicapte. Daar wordt in onze samenleving navenant op gereageerd door ze een rustige en veilige woon- en werkplek te geven in een chronische setting zonder perspectief op ontwikkeling.
Het uitgangspunt van het VIP-team is dat deze mensen met een ernstige rotziekte, toch gewoon volwaardig moeten kunnen deelnemen aan de samenleving, van zelfstandige woonruimte tot een gewone baan met een salaris als inkomen in plaats van een uitkering. Zo krijgen ongeveer 250 mensen door 3 VIP-teams alle hulp en steun die ze nodig hebben bij het verwezenlijken van hun wensen op dat gebied. Daarnaast leren zij en hun familie alles over hun ziekte en hoe ze ermee om kunnen gaan. Zij worden ons liefkozend vippers genoemd en zijn wat mij betreft allemaal Very Important Persons.
Modern communiceren
Het is nauwelijks bij te benen. Om er een beetje bij te horen als mediamens moet je gebruik maken van de hedendaagse netwerken als hyves, myspace, facebook of linkedIn. Ik heb me alweer eeuwen geleden voor elk van die netwerken aangemeld en een nietszeggende pagina aangemaakt. Het heeft me zowaar enige ´vrienden`opgeleverd. Vriendschappen die er geen zijn met boodschappen zonder inhoud. U kent het wel.
Sinds mijn blackberry echter een gebruiksvriendelijke versie van Twitter kan hanteren, ben ik voor het eerst zo´n nieuwe moderne communicatievorm gaan gebruiken. Ik twitter mijn radioaankondigingen en af en toe een persoonlijk weetje voor mijn volgers. Het ene uit publicitaire overwegingen en het ander als een aardigheidje. Een aardigheidje omdat ik het zelf soms wel grapppig vind te lezen wat iemand die ik volg, uitspookt. Soms.
Mijn omgeving reageert verbaasd positief. Als ik tijdens een uitzending driftig de minuscule toetsen van mijn teksttelefoon aantik, weet de regie dat er weer een tweet komt. En waar ik vroeger tijdens een fietstocht onverwacht stilstond voor een mooi vogelmoment, trek ik nu eerst de tweetmachine uit mijn zak en na de boodschap pas de verrekijker. Mijn volgers vinden dat leuk.
De meeste tweets die ik lees, komen van de NOS en Parool. Zo blijf ik ieder moment op de hoogte van het laatste nieuws. Hoewel. Ik scroll in vogelvlucht door de berichten begeleidt ze met veel ohjaatjes in mijn hoofd. Ik neem niet eens meer de moeite om mijn schouders op te halen.
Van de followers die ik persoonlijk ken, weet ik nu hoe laat ze opstaan, of ze thuis op het werk of in de sportschool zijn, en waar ze zich over verbazen en opwinden. Elkaar bezoeken of bellen hoeft niet meer. We weten alle bijzonderheden allang. Meteen nadat ze gebeurt zijn.
Zoals u merkt, ben ik, ondanks mijn huidige 82 tweets die door 37 followers gelezen worden, nog steeds met tegenzin aan het wennen aan dit gekke verslavende fenomeen. Ik zou het eigenlijk gewoon niet moeten doen. Ik ga er ook zeker mee stoppen. Maar wilt u me tot het zover is, volgen. Zoek me op mijn naam en lees me, zodat ik weet dat ik nog besta en me in deze digitale tijd niet eenzaam hoef te voelen.
Opnieuw
Tot mijn schrik ontdekte ik vandaag dat het alweer anderhalf jaar geleden is dat ik hier iets schreef. Ik wist natuurlijk wel dat het weblog en mijn site een slapend bestaan leidde, maar anderhalf jaar....waar is de tijd gebleven. Goed, het is ongeveer vanaf toen dat ik 60 á 70 uur per week werk. Dan blijft er weinig tijd en energie over. Toch is mijn webstek te bezoeken en krijg ik nog regelmatig reacties. Dan is een update wel noodzakelijk.
Er is immers veel gebeurd in die anderhalf jaar. Ik had in november 2008 drie banen: bij GGZ Drenthe, bij Arkin en bij Amsterdam FM. Dat was wel onrustig. In juni 2009 hakte ik de knoop door. Het moest Amsterdam worden. Ik stopte met mijn nachtdienstwerk als psychiatrisch verpleegkundige in Assen. Arkin bood me een vaste baan voor flexwerk aan, dus kon ik zonder veel risico mijn oude baan opzeggen. Met een kleine onderbreking had ik er 24 jaar gewerkt. Met een eenvoudig mailtje hield het op, zomaar.
Bij Arkin werkte ik als flexibele verpleegkundige op veel psychiatrische afdelingen door heel Amsterdam, op zoek naar mogelijk een vaste stek. De journalistiek bood immers steeds minder perspectief. Toen ik de gelegenheid kreeg om 3 maanden bij het VIP te komen werken, wilde ik dat wel. Dat was november vorig jaar. Een baan als fietsende psychiatrisch verpleegkundige om te voorkomen dat mensen met een eerste psychose in een isolement terecht komen of in een kliniek. Gezond en nuttig. Het bleek ook eens erg leuk.
En zo werk ik nu alweer zeven maanden bij het VIP, inmiddels in dienst van het AMC. VIP staat voor Vroege Interventie Psychosen. Het is een ACT team, multidisciplinair, deskundig en jong. Ervaringsdeskundigen, jobcoaches, maatschappelijk werkers, arsten en psychiaters zwermen iedere dag uit over Amsterdam. Het is heerlijk om te doen en goed voor de conditie.
Tegelijk met mijn nieuwe baan bij het AMC, kreeg ik een woning op vijf minuten fietsen van het werk. Een heerlijk toeval. Ik bewoon de bovenste verdieping van een monumentaal pand. Vier hoog en met uitzicht op een gracht en op één van de weinige molens in Amsterdam. En zo ben ik nu helemaal gesetteld in de mooiste stad van Nederland.
AmsterdamFM is nog steeds mijn tweede baan. Het blijft een geweldig voorrecht om op de vierde verdieping van de prachtige nieuwe bibliotheek radio te mogen maken. Ik maak deel uit van drie heerlijke teams die negen uur aan radioshows produceren. De baan is veelzijdig. Ik doe alles van koffiejufrouw tot vergaderen met de directeur, van radiotechnicus tot presentator, van stagebegeleider tot eindredacteur.
Twee banen gepropt in zes dagen. Ik leid momenteel inderdaad het leven van een workaholic met absoluut geen tijd voor mijn freelanceklussen. Nooit gedacht dat ik zo door het leven zou vliegen. Voor je het weet ben je vijftig, is er anderhalf jaar voorbij en je eigen webstek hopeloos veroudert. Dat laatste is nu eventjes verholpen.
Ga terug naar boven en lees meer stukjes in het archief. Reageren kan in het gastenboek.
